telugu stories kathalu novels books వెన్నెల రాత్రి 3
“ఎనిమిదింటికంతా వచ్చేయండి” అన్నాడు వెంకటేశ్వర్లు. మేము తిరిగొచ్చేశాం. చీకట్లుపడ్డాయి.
తాగేవాళ్ళమంతా చేరి చెరో క్వార్టర్ చీఫ్ తాగాం. తిరిగి అదే పచ్చిపులుసన్నం తిని చేతులు కడుక్కునేటప్పటికి టైమ్ ఏడున్నర అయింది
వీధి దీపాలు లేకపోవడంతో తార్రోడ్డు అయినా వేగంగా అడుగులు వేయలేకపోయాం. అందులోను కూడా ముసలీముతకా, మేం వెళ్ళేటప్పటికి ఆ ఇల్లు కొత్తగా కనిపించింది. ఇల్లంతా అప్పుడే అలికారు కాబట్టి పేడ వాసన మధ్యలో సున్నం పిండితో వేసిన పెద్ద ముగ్గు. దాని మధ్యలో చతురాస్రాకారంలో ఈతపట్టల్తో నేసిన చిన్న తడికలాంటిది వుంది.
మేము అంతా ఆ ముగ్గురు వదిలిపెట్టి చుట్టూ కూర్చున్నాం. మరో పదినిముషాలకి వెంకటేశ్వర్లు వచ్చాడు. తలంతా విరబపోసుకున్నాడు. నుదుటున పెద్ద కుంకుమబొట్టు పెట్టుకున్నాడు. చూస్తుంటేనే ఒళ్ళు జలదరించినట్లయింది. ఆయన ఈతాకు తడికమీద కూర్చున్నాడు. పక్కన అసిస్టెంట్ కూర్చున్నాడు.
వెంకటేశ్వర్లు ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఆయన్ని చూస్తుంటేనే ఏదో మత్తు అవహిస్తున్నట్లుంది.
అసిస్టేంట్ తన ముందున్న డప్పులాంటిదాని మీద చిన్నపుల్లతో రాయడం మొదలుపెట్టాడు.
దాని సౌండ్ ఎలా వుందంటే ఏదో జంతువు గొంతును పులి పట్టెసుకున్నప్పుడు అది ఎలా అరుస్తుందో అలా వుంది. ఊరికి దూరంగా విసిరేసినట్టున్న ఇంట్లో ఆ సౌండ్ భయాన్ని కలిగిస్తోంది. మనం ఎక్కడికో పాత రోజుల్లోకి వెళ్ళిపోయినట్టుంది.
వెంకటేశ్వర్లు మెల్లిగా ఊగటం ప్రారంభించాడు.
చంద్రయ్య వాలిపోయాడు.
గొంతు వెంకటేశ్వర్లుదే అయినా ఆ చెబుతున్నదంతా చంద్రయ్యేనని తెల్సిపోయింది.
మొదట తాను ఎంత గొప్పగా బ్రతికింది చెప్పుకొచ్చాడు. ఆ తర్వాత తన భార్యనీ, తన పిల్లల్ని ఎంత ప్రేమించిందీ చెప్పాడు. ఆ తరువాత తన భార్య తనకు తెలియకుండా ఎలా రంకు సాగించింది. చెప్పుకొచ్చాడు.
ఈ మాటలు చెబుతూ చంద్రయ్య ఎంత కోపగించుకున్నాడంటే జయలలిత ఎదురుగా వుంటే పీకనులిమి చంపేవాడనిపించింది.
ఇక ఆరోజు తాను ఎలా చచిపోయిందీ చెప్పాడు. తాను సైకిల్ పైన వస్తుంటే ఎవరో కుర్రాడు వచ్చి అపి తన గుండెలమీద కొట్టి చంపేశాడంట. ఇది చెప్పిన తర్వాత, ఇక తన ప్రతిరూపాలుగా మిగిలిన తన పిల్లల్ని ఎలా చూసుకోవాలో చెప్పాడు.
పిల్లల్ని ఎలా పెంచాలో, ఎలా పెద్దచెయ్యాలో చెబుతుంటే అడంగులు ఎలా ఏడ్చారంటే వెంకటేశ్వర్లు అసిస్టెంట్ కూడా వలవలా ఏడ్చేశాడు. వాళ్ళు ముక్కు చీదడాలు చూస్తుంటే చంద్రయ్య మరీ రెచ్చిపోయాడు.
అప్పుడు ” తట్టినట్టు తనకు ఇంతకీ నిన్నెవరు చంపింది?” అని గురవయ్య డైరెక్టుగానే అడిగాడు.
“ఇంకెవరు నా భార్య లవ్వరు….” అని చెప్పి మళ్ళీ ఏడ్చాడు చంద్రయ్య.
అంత క్లియర్ గా ఇన్ని విషయాలు చెప్పాక ఇక ఏముంటాయ్ సందేహాలు? పదిగంటలకి ముగిసింది రంగం. అందరం బయటేపడ్డాం. ఏడ్చి ఏడ్చి ముఖాలు ఉబ్బరించాయి. పదకొండు గంటలకు ఓ లారి ఎక్కి అందరం ఇంటికి చేరుకున్నాం”
” ఎవరు చంపేశారో తెలిసిపోయింది కదా. మరి ఆ చంపేసిన వాడ్ని ఏమైనా చేశారా?” సురేష్ అడిగాడు.
“అక్కడే ఓ కొత్త చిక్కొచ్చిపడింది.”
“ఏమిట్రా?” అన్నాడు సురేష్ వర్మ.
“జయలలిత లవ్వరు అన్నాడుగానీ ఏ లవ్వరో చెప్పలేదుగదా. అమెకి పుట్టింట్లో ఒకడూ, మెట్టిన ఊర్లో ఇంకొకడూ వున్నాడంటా. మరి ఆ ఇద్దరిలో ఎవరో తెలియదు. పోని మళ్ళీ రంగం పెట్టిద్దామంటే వెంకటేశ్వర్లు ఒప్పుకోలేదు. స్వర్గంలో చంద్రయ్య చాలా బిజిగా వున్నాడంటూ ఇప్పుడు కాదన్నాడు.”
“అంటే అమె పాతివ్రత్యమే అమె లవ్వర్లను కాపాడిందన్న మాట” పగలబడినవ్వాడు సురేష్ వర్మ. కొంతసేపు నవ్వి తమాయించుకుని-
“ఇందులో తేలిన నీతి ఏమిటంటే, ఒకవే్ళ రంగంలో నీ భర్తను ఎవరు చంపిందో తెలియకుండా కన్ ప్యూజన్ లో పడవేయడానికి స్త్రీకి ఒకరికి మంచిన ప్రియుళ్ళు వుండాలని…..” అని మళ్ళీ నవ్వుకున్నాడు.
బాబు మాత్రం తన యజమాని ఎందుకంతగా నవ్వుకున్నాడో తెలియక కనుక్కోవడానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.
“అయినా మీరు తప్పుచేశారు. ఈసారి రెండు క్వార్టర్ల చీప్ కు వెంకటేశ్వర్లు మాట్లాడుతుండేవాడు. చీఫ్ అంటే చంద్రయ్యకు చేదా ఏమిటి?” అని గేలిచేస్తూ నవ్వుతున్న సురేష్ వర్మను బాబు అడ్డుకున్నాడు.
“మీకు నవ్వులాటగా వుందిగాని ఆత్మలు అలా చీప్ కి, పుల్ కి దిగిరావు.”
” సరేలేరా…చి్ట్టిబాబు విషయం ఏమైంది?” అని ఆ టాపిక్ మార్చి సిగరెట్ వెలిగించాడు.
ఇక అక్కడ్నుంచి అవీ ఇవీ మాట్లాడుతూ చివరికి తనకు కావాల్సిన ప్రశ్న అడిగాడు.
“మన ఉదయం రోజునుంచి చూస్తున్నాను- బావి దగ్గర నిల్చుంటుందే అమె ఎవరు?” క్యాజువల్గా అడిగాడు.
“ఎవరూ?” అంటూ సడన్ గా గుర్తొచ్చినట్టు ముఖం పైకెత్తాడు.
“అమె…. కాంట్రాక్టర్ నరేంద్ర భార్య కదూ” అని కరెక్టు కాదా అన్నట్టు యజమాని వైపు చూశాడు.
“కరెక్ట్! అమే… మనూరు అయితే నాకు తెలియదూ” అని మళ్ళీ అతనే ” ఇంతకీ ఏ ప్రాంతం వాళ్ళది….?” అంటూ ప్రశ్నించాడు సురేష్ వర్మ.
“అయనది ఒంగోలు దగ్గరున్న సంగరాయకొండ. అమెది నెల్లూరు జిల్లా కావలి. అయనే మా కుండూరు బ్రిడ్జి కడుతోంది….” చెప్పాడు బాబు.
“బాగానే మిగులుతోందా?” అడిగాడు సురేష్ వర్మ.
” ఆ వివరాలు నాకేం తెలుస్తుంది? మొత్తానికి బాగానే వున్న కుటుంబం కాని ఆ దంపతులకి భగవంతుడు అన్నీ ఇచ్చి ఒక్కటే వక్రం పెట్టాడు. ఇద్దరూ చూడటానికి బట్టలు వేసుకున్న చిలకాగోరింకల్లా వుంటారు. కాని లోపమంతా పిల్లలు లేకపోవడమే!”
“పిల్లల్లేరా?” షాక్ తిన్నట్టు అడిగాడు సురేష్ వర్మ. ఆ విషయం వింటుంటే తనకీ బాధగానే వుంది.
ఇక బాబు చెప్పగలిగే విషయాలు ఏమీ వుండవు. అందుకే పనిదగ్గరికి వెళ్ళమన్నాడు.
అలా అన్యమనస్కంగానే మద్యాహ్నం వరకు గడిపాడు. ఇక అక్కడ వుండలేక ఇంటికొచ్చేశాడు.
అంత ఎండలో వచ్చేటప్పటికి చెమటతో స్నానం చేసినట్టయిపోయాడు.
భోజనం చేశాక నిద్రపట్టేసింది.
అయిదు గంటలకు లేచాడు.
రాత్రి ఉభయాల దగ్గరికెళ్ళి శశిరేఖను చూడాలనిపించింది. అయినా వెళ్ళకూడదనుకున్నాడు. కాని మనసు అతని మాట వినటంలేదు. ఇక లాభంలేదని దేవాలయం దగ్గిరికి వెళ్ళాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. తయారయ్యేటప్పటికి పొద్దుపోయింది.
వేసవికాలం సాయంకాలాలు బావుంటాయి. అంతవరకు ఎండతో వుడికిపోయిన ప్రపంచం ఒక్కసారిగా చల్లబడిపోతుంది. అద్దం ముక్కలాగా నీలం అకాశం మెరుస్తుంటుంది.
చెట్లు గాలిని మేస్తున్నట్టు కదులుతుంటాయి. అప్పటివరకు ఇళ్ళల్లో బిగుసుకుపోయిన జనం వీధుల్లోకి ప్రవహించడం మొదలుపెడతారు.
ఎలాగయినా ప్రసాదం పెట్టే సమయానికి దేవాలయం దగ్గిరికి వెళితే శశిరేఖను చూడొచ్చని అతనికి తెలుసు. బాబు వుంటే ఇబ్బందిగా వుంటుందని అతన్ని పంపించేశాడు.
ఆ సాయంకాలం వేళ అమెనే తలుచుకుంటూ అటూ ఇటూ నడవటం మొదలుపెట్టాడు.
సినిమా పాటలైపోయి భజన ప్రారంభమైంది.
ఒకరి గొంతులు మరొకరి గొంతులతో కలపక భజన ఛండాలంగా వుంది. ఈ భజనకంటే ఆ సినిమా పాటలే కాస్తంత నయమనిపిస్తోంది.
మరో గంటకు భజన ముగిసింది.
ఆరోజు ఉభయదాత వెంకటరెడ్డి హూంకరించి రాబట్టి ఆ మాత్రమైన భజన జరిగుంటుంది. లేదంటే అదీలేదని తెలుసు సురేష్ కి.
భజన అయిపోవడంతో తొందరగా మిద్దెపైనుంచి దిగాడు. షర్ట్ వేసుకును బయలుదేరాడు
అప్పటికే కొందరు అరుబయట నిద్రపోతున్నారు. ఎండాకాలం కాబట్టి మొత్తం వీధంతా బెడ్ రూమ్. ఆకాశంలో చందమామ బెడ్ లైట్. అతను దేవాలయం దగ్గర్లోవున్న చిన్నస్వామి ఇంటి ముందున్న గోడదగ్గర నిలబడ్డాడు.
చిన్నస్వామి ఇల్లు చాలా పెద్దది.
ముందుభాగంలో విశాలమైన వరండా.దానికి ఇరువైపులా పూర్వం కూర్చోవడానికి కట్టే పెద్ద అరుగులున్నాయి.
ఆ అరుగుల్లో తూర్పువైపు ఉన్నది దేవాలయం. వెనక ఉంటుంది. అక్కడ నిలబడితే దేవాలయం ముందున్నవాళ్ళు మనకి స్ఫష్టంగా కనిపిస్తారుగానీ వాళ్ళకి మనం అంత స్పష్టంగా కనిపించం. ఆ ఉద్ధేశ్యంతోనే అతను అక్కడ నిలబడ్డాడు.
భజన అయిపోవడంతో గంధం పంచే కార్యక్రమం సాగుతోంది. దేవుడికి ప్రసాదంతోపాటు గంధం కూడా పంచుతారు. దాన్ని వచ్చిన వాళ్ళకంతా పంచుతారు.
అందులో కొంత రాసుకుని మిగిలినదాన్ని పక్కవాళ్ళకి పూసి ఆట పట్టిస్తుంటారు కొందరు.
జనం రావడం మొదలుపెట్టారు. ఒక్కొక్కరూ వచ్చి గుంపులో చేరి ప్రసాదం కోసం చూస్తున్నారు.
వెంకటరెడ్డి హడావుడి పడిపోతున్నాడు.
“హారతయ్యాక ముందు మర్యాదలు పంపు….” అని లోపలున్న వాళ్ళకి హెచ్చరించాడు. ఆ ఊళ్ళో మొత్తం ముగ్గురికి దేవుడి హారతి తరువాత ప్రత్యేకంగా పళ్ళాలతో ప్రసాదాన్ని ఇళ్ళకు పంపుతారు.
అందులో ఒక కుటుంబం సురేష్ వర్మది.
రెండోది ఆ ఊళ్ళో గతంలో జమిందారుగా వున్న వెంకటరెడ్డిది. మూడవది ఓ కరణాల కుటుంబం.
సురేష్ తన చేతుల్లోని గంధాన్ని అలానే వుంచుకున్నాడు. గుప్పెటను ఎంత మూస్తే అంత సువాసన పైకి లేస్తోంది.
“ఏమిటయ్యా గంధం అలా అరచేతిలో పెట్టుకున్నావ్? నీకు నచ్చిన వాళ్ళు లేరనా? లేదూ ఇంకా రాలేదనా?” అన్న మాటలు వినిపించాయి.
అతను ఎవరిని పక్కకి తిరిగాడు. చింతామణి నవ్వుతోంది. పళ్ళు కనపడని అమె నోరు అచ్చం గంధం అయిపోయిన గిన్నెలా వుంది.
సురేష్ వర్మ ఏమీ మాట్లాడలేదు. చింతామణిలాంటి తెలివయిన దాని దగ్గర మౌనమే మంచిది. అందులోనూ ఇలాంటి విషయాల్లో చింతామణి ఘటికురాలన్న పేరుంది. ప్రేయసీ ప్రియుల్ని కలపడంలో అమె చాలా అందెవేసిన చేయి. అమెది బాల్యవివాహం. అమెకు ఊహ తెలిసేసరికి భర్త సన్యాసుల్లో కలిసిపోయాడు.
అప్పట్నుంచి ఒంటరి జీవితం. కొన్నాళ్ళకు బతుకు మరీ దుర్భరమైపోయింది. ఆ సమయంలోనే మధ్యవర్తిత్వం నెరపేది. చింతామణి టాకిల్ చేసిందంటే విడిగా వున్నవాళ్ళు జంటలైపోవాల్సిందే.
“నా దృష్టిలో ఏదీ అక్రమసంబంధం కాదు. మనసుపడి చేసేది ఏదైనా సక్రమమే. మనసులేకుండా భర్తతో కాపురం చేసినా అది అక్రమ సంబందం. కిందకి వస్తుంది. అందుకే ఇష్టంవుండీ కలవలేనివాళ్ళను సహాయం చేసేదాన్ని. నా దృష్టిలో ఏ ఇద్దరి పరిస్ధితులూ ఒకటివిగా వుండవు. కాబట్టే ఒకర్ని విమర్శించే హక్కు ఇతరులకు వుండదు” ఇదీ చింతామణి తత్వం. అప్పట్లో ఎందరో జంటల్ని కలిపిన పేరుంది అమెకు.
“అప్పుడు నేనున్న దరిద్రం అలాంటిది. ఒక లీటర్ కిరసనాయిల్ కోసం కూడా జంటల్ని కలిపిన సంధర్భాలున్నాయి. ఇప్పుడు ఆ పరిస్ధితి లేదు. అందుకే అలాంటి వాటికి పుల్ స్ఠాప్ పెట్టేశాను” చింతామణిని ఏవరయినా పాతజీవితాన్ని గుర్తుచేస్తే చెప్పేదది.
అవన్నీ నిజమే. అప్పుడెప్పుడో అలా తను మద్యవర్తిత్వం చేసేది. గాని చాలా ఏళ్ళుగా అలాంటివి మానేసింది. అప్పట్లో ఎన్నో బాధలుపడి కొంత డబ్బు పోగెయ్యగలిగింది. దాన్ని వడ్డీకి తిప్పుకుంటుంది. అదీ ధర్మ వడ్డీ నూటికి నెలకు రూపాయి.
ఎవరికి ఏ కష్టమొచ్చినా తన చేతనయిన సాయం చేస్తుంది. ఇతరులకు సహాయం చేయడంలో చింతామణిలో సమవుజ్జీగా నిలిచేది. ఆ ఊళ్ళో ఎవరయినా వున్నారంటే అది గంగారత్నమే! అమెకీ చింతామణి వయసే వుంటుంది.
“అదిగో… వస్తోంది చూడు నీ సుందరి” అంది తల అటువైపు తిప్పుతూ.
అమె తలతిప్పిన వైపుకి అతను తన చూపును నిలబెట్టాడు.
శశిరేఖ మరో యిద్దరితో కలిసి వస్తోంది. చుట్టూ మానవకాంతలే కాదు. గంధర్వస్త్రీలు, అప్సరసలు, ప్రబంధనాయికలుగా వున్నా అమె అంటే ప్రత్యేకంగా కనబడుతుందనిపిస్తోంది.
అమె బావిదగ్గరే ఆగిపోయింది.
అక్కడేదో అదృశ్యరేఖ ఉన్నట్టు, అది తను దాటరాదన్నట్టు ఆ వెళ్ళినవైపు చూస్తూ నవ్వుతోంది.
అక్కడికి బార్ లైట్ షేడ్ మాత్రం వెళ్ళడంవల్ల అమె ఆ వెలుగుల్లో పాలరాతి దేవాలయంలో వున్న రాగిదీపపు స్ధంభంలా వుంది. అందులోని వత్తి వెలుగుతున్నట్టు అమె పెదవులమీద చిరునవ్వు కనబడుతోంది.
వెన్నెల బ్యాక్ డ్రాప్ లో బావిగట్టున అమె నిలబడి వుండటం, అమె వెనక బావికున్న గిలక నిశ్చలంగా కనబడటం- అదేదో తైలవర్ణచిత్రంలా వుందే తప్ప కనబడుతున్న దృశ్యంలా లేదు. అతను అమెను అలాంటి తన్మయత్వంలోనే కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.
అతను ఆ లోకంలో లేడని గుర్తించిన చింతామణి తన ఉనికిని తెలియజేయడానికన్నట్టు పొడిగా దగ్గింది.
అతను ఉలి్క్కిపడ్డట్టు కదిలాడు.