ఐదుగురు మిత్రులు 22
ఐదుగురు మిత్రులు 22 అలా తన లో కార్చేసి మీద పడి పడుకుండి పోయాను. తనూ కదల్లేని స్థితి లో వుండి పోయింది. నేను చేసిన సర్కస్ కి తన వొళ్ళంతా పచ్చి పుండై పోయింది. కొంచెం కొంచెం నాకు బుర్ర సరిగ్గా పని చెయ్యడం మొదలెట్టింది. నిజం చెప్పాలంటే నేను చేసింది ఒక ఎదవ పని. తన పిర్రల మీద నా చేతి దెబ్బలు స్పష్టం గా కనిపిస్తున్నాయ్. అది చూడగానే నాలో అపరాధ భావన పెరిగిపోయింది. నేను పక్కకి జరగగానే తను లేచి నించోవాలని ప్రయత్నిస్తుంది కానీ నేను తన మధ్య భాగం మీద నా ప్రతాపం చూపించడం వల్ల అనుకుంటాను, సరిగ్గ నడవలేక పోతుంది. నాకే జాలేసి తనని పట్టుకుని బాత్రూం కి తీసుకెళ్ళి తన శరీరం శుభ్రం చేశాను. బయటకు తీసుకొచ్చి పిర్రల మీద దెబ్బకి కొద్ది గా నూనె రాసి మంచం మీద పడుకోపెట్టాను. వెళ్ళి మంచినీళ్ళు తెచ్చి తాగించబోతుంటే,
రూబిన: ఇందాక అలా ఎందుకు చేసారు సార్?
నేను: నేను మూడ్ లో వుండగా అదుపులో వుండలేను. నాదే తప్పు
రూబిన: జరిగిన దాంట్లో నా పొరబాటు కూడ వుంది సార్. ముందే నేను అడ్డం పడి వుండాలిసి వుంది. నాకు తెలియకుండా సహకరించాను.
నేను: ఇదిగో ట్యాబ్లెట్ కూడా వేసుకో. నొప్పి వుండదు. కాసేపు పడుకుని వెళ్ళు.
తను అలా మాట్లాడెసరికి నా మనసు కుదుట పడింది. ఏమి జరిగిందో ఏమో అది జరిగిన కొన్ని రోజులు పింకీ కాకుండా రూబినా నే వచ్చి ఇంటి పనులు చేసింది. నాకు అర్ధం కాలేదు. పింకీ ఎందుకు రావట్లేదు అని అడగటానికి ధైర్యం చాలలేదు. నా మీద