The post ఇదీ కధ 18 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 17 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 16 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 15 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 14 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 13 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 12 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 11 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 10 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 9 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 8 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 7 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 6 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 5 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post ఇదీ కధ 4 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

“ఏం …..వాళ్ళ నాన్నగారు ఒప్పుకోవడం లేదా?”
“అది కాదమ్మా! ఆ అమ్మాయి కేవో భయంకరమైన చిత్రాలు కన్పిస్తున్నాయంట! ఉండి ఉండి తనకేదో మాదిరిగా అయిపోతుందట. మా కాలేజి ఫంక్షన్ లో అయితే అసలు స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.”
“అదేం పాపిష్టి జబ్బురా ఆ అమ్మాయికి! మరైతే ఆ పిల్లను చుట్టుకు చుట్టుకు తిరుగుతావ్ ఎందుకూ?’ సుభద్రమ్మ ఆయాసం ఎక్కువయింది.
“అదేం జబ్బు కాదమ్మా, అదొక మానసిక స్థితి – దానికి కారణం ఏదో వుండి వుంటుంది. ఆ కారణమేదో తెలిస్తే ఆమె మానసిక స్థితి బాగు చేయవచ్చు.”
“శరీరానికి వచ్చిన జబ్బులే నయం చేయలేరీ డాక్టర్లు! ఇక మానసిక రోగులకు నయం చేస్తారా వీళ్ళు? చూశావుగా ఐదేళ్ళ నుంచి తీసుకుంటున్నా! మందుల మీద బతకడమే కదరా! రోగం రాను రాను ఎక్కువవుతోంది కాని, తగ్గిందెక్కడరా?”
“సరేలేమ్మా! ఎక్కువగా మాట్లాడకు ఆయాసం ఎక్కువవుతుంది. మంచినీళ్ళవ్వమంటావా?”
“నీళ్ళతో పాటు రెండు నిద్రమాత్రలు కూడా ఇవ్వు. ఈరోజు అవి వేసుకోకపోతే కన్ను మూసే పనే లేదు.
“రెండు ఎందుకమ్మా! ఒకటి వేసుకో”
“ఒక్కటి వేసుకున్నా ఒకటే లేకపోయినా ఒకటే! రెండియ్యి.”
సాగర్ రెండు మాత్రలిచ్చి నీళ్ళందించాడు. మాత్రలు మింగి నీళ్ళు తాగి జీరగిలబడిన సుభద్రమ్మ , గది లోంచి బయటకు వెడుతున్న కొడుకును చూసి ——-
“ఒరే సాగరూ! ఆ పిచ్చి పిల్లతో ఎందుకురా! మీ నాన్నగారితో చెప్తాను. మంచి సంబంధం ఒకటి చూడమని. నీకేం రా “కో” అంటే కోటిమంది వస్తారు” అన్నది.
“పిచ్చి పిల్లెవరమ్మా?”
“నీదొక పిచ్చిరా? ఇప్పుడే కదా చెప్పావు , ఆ జడ్జి గారమ్మాయికి పిచ్చనీ?”
“పిచ్చి కాదమ్మా అదొక మానసిక స్థితి అంతే”
“అదేలేరా , దాన్నే పిచ్చంటారు.”
సాగర్ వెన్ను ముక లోకి చలి పాకినట్లయింది. తన తల్లి ఎంత తేలికగా మాట్లాడుతోంది? ఒక నిండు జీవితం ఎంత నిర్ధాక్షిణ్యంగా తోసి వేయబడుతోంది?
సాగర్ ఆలోచిస్తూ తల్లి కేసి మౌనంగా చూడసాగాడు. దుప్పటి పైకి లాక్కుని తల దిండు సర్దుకుంటూ “ఏమిట్రా అలా వున్నావు” అన్నది.
“ఏం లేదమ్మా బాగానే ఉన్నాను.”
“ఏం బాగో ఏమో? నేను చూస్తే ఇలా ఉన్నా. మీ నాన్న తన గొడవేదో తప్ప నీ సంగతి పట్టించుకోరాయే! నువ్వు చూస్తే ఇలా అయిపోతున్నావ్?”
“నువ్వు కళ్ళు మూసుకొని పడుకోమ్మా!”
“కళ్ళెం ఖర్మరా? నోరు ,మూసుకొనే పడుకొంటారా!”
“అబ్బ! అంతలోనే ఇదై పోతావెం అమ్మా? ఇప్పడు నేనేమన్నానని?”
“నేను మాత్రం నిన్నే మన్నానురా? పిచ్చి పిల్లతో నీకెందుకురా అన్నా. ఈ మాట తప్పటరా?”
‘అమ్మా, నువ్వు నోరుమూసుకు పడుకో” దాదాపు అరిచినట్టే అన్నాడు సాగర్.
“నేను ఇప్పుడు చేస్తున్నది అదే కదరా? నేనెంత లోకువయి పోయాను రా?” అంటూ మళ్ళీ లేచి కూర్చోడానికి ప్రయత్నం చేసింది సుభద్రమ్మ.
సాగర్ చిరాగ్గా గదిలోంచి బయటకోచ్చాడు. తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపులు మూసి మంచం మీద అడ్డంగా పడుకున్నాడు. తల్లిని గురించి ఆలోచించసాగాడు. రానురాను ఆమె ఆరోగ్యం క్షిణిస్తూ వుంది. దాంతో పాటు ఆమె ప్రతిదీ అపార్ధం చేసుకోవడం, తనను అందరూ లోకువగా చూస్తున్నట్లుగా బాధపడటం ఎక్కువవుతున్నది. ఏ విషయాన్నయినా సాగదీసిగాని వదలటం లేదు. గతంలో తూచి తూచి మాట్లాడే అమ్మ ఇలా అయిపొయింది. శారీరక అనారోగ్యం మానసిక అనారోగ్యానికి దారి తీస్తున్నది….. నాన్న చూడబోతే తన డ్యూటీ కి సంబంధించిన టూర్లతో మునిగిపోయి వుంటారు. రామనాధంగారు అయన సతీమణి ఎంతో అదృష్ట వంతులు. ఎప్పుడూ జోక్స్ వేసుకుంటూ సర్దాగా కాలాన్ని గడుపుతుంటారు. ఏ సమస్యలూ లేని వాళ్ళకు కూతురు మానసిక స్థితి పూర్తిగా అర్ధమయితే బెంబేలు పడిపోతారు. ఒక్కగానొక్క బిడ్డ! కాలేజి ఫంక్షన్ లో మాధవి పడిపోవటం అంత సీరియస్ గా తీసుకున్నట్లు లేదు. డాక్టర్ ఏదో ఓవర్ ఎక్సైట్ మెంట్ వల్ల అలా జరిగిందన్నాడు. రామనాధం గారు పూర్తిగా డాక్టర్ మాట నమ్మారు.
సాగర్ పుస్తకాల మధ్య నుంచి తిరిగి ఒక నోట్ బుక్ తీశాడు . ఇంకా నయం మాధవి దాన్ని చూడలేదు. మాధవి చెప్పిన వన్నింటిని వివరంగా నోట్ చేసుకున్నాడు. టైం చూసుకున్నాడు. అర్ధరాత్రి దాటింది. భారంగా ఒళ్ళు విరుచుకున్నాడు. కొన్ని వందల మైళ్ళు పరుగెత్తినంత బడలికగా వుంది. తెల్లవారి బర్త్ డే పార్టీకి చేయవలసిన ఏర్పాట్లను గురించి ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు.

  5

సాంబశివరావు గారి బంగళా గేటు మీద రంగు రంగుల విద్యుద్దీపాలతో ‘స్వాగతం’ బోర్డు వెలిగిపోతోంది. ఆవరణలో వున్న చెట్లకు దీపాల తోరణాలు అందాన్ని చేకూరుస్తున్నాయి. అతిధులతో అక్కడ కోలాహలంగా వుంది. సాగర్ అతిధులందరిని చిరునవ్వుతో పలకరిస్తూ అన్ని టేబిల్స్ మీద సప్లయి లు అందుతున్నాయో లేదో చూసుకుంటూ ఆవరణంతా కలయ తిరుగు తున్నాడు.
“హయ్ ప్రేమ్”
“హాయ్ సుజాతా! వాట్ ఏ చేంజ్?”
“ఏం ఈ డ్రస్సు బాగా లేదా?” పైనుంచి కింద దాకా తనను తానూ చూసుకొంటూ సుజాత అడిగింది.
“నో, నో, ఇటీజ్ వండర్ ఫుల్!” సాగర్ సుజాతను నిండుగా చూస్తూ అన్నాడు.
“దట్సాల్ రైట్. మరెందుకలా అన్నావ్?”
“ఎప్పుడూ జీన్స్ లో అబ్బాయిలా వుండే నువ్వు చీరలో అమ్మాయి వయిపోయావే అని ఆశ్చర్య పడ్డాను. అంటే! చీరలో నువ్వు అప్సరసలా వున్నావ్!”
“గాస్’ మూతి విరిచింది సుజాత.
“డోంట్ బి హాట్ మై డియర్!” తన చిరాకును దాచుకోవడానికి ప్రయత్నం చేశాడు సాగర్.
“ప్రామిస్” సాగర్ చేతికి చెయ్యి ఆనించి కళ్ళల్లోకి చూసింది సుజాత.
సుజాత చేతిలో చేయి వేసిన సాగర్ తన చేతిని వెనక్కు తీసుకోలేక ఎదురుగా నిలబడ్డ మాధవిని చూస్తూ వుండి పోయాడు. మాధవి గిర్రున వెనక్కు తిరిగింది!
“నాన్నగారు రాలేదా?”
“వచ్చారు. అదే మీ నాన్నగారి దగ్గరే నిలబడి వున్నారు , చూడలేదా!” ……సుజాత సాగర్ కు ఇంకా దగ్గరగా జరిగి అన్నది.

జడ్జి గారొచ్చారా?”
“ఏమిటి డాక్టరు గార్ని జడ్జి చేసేస్తున్నావ్?”
“ఆహా! మీ నాన్నగారు కాదు! మాధవి నాన్నగారిని గురించి అడుగుతున్నాను.”
“యూ సిల్లి బాయ్ . వాళ్ళ నాన్నను గురించి నన్ను అడుగుతా వెందుకు?”
“నో! నో!” నిన్ను కాదు మాధవినే అడుగుతున్నాను”
సుజాత గిర్రున వెనక్కు తిరిగి తన చేతిలో వున్నసాగర్ చేతిని విసురుగా వదిలేసి “ఊ వెళ్ళు , కొంగు పట్టుకు తిరుగు” అన్నది.
“ఏం! నీ చీరకు కొంగు లేదా?”
“కొంగు చూపించి వెళ్తున్నది అవిడేగా!’ సాగదీస్తూ అన్నది సుజాత.
అంతలో “హల్లో! సాగర్’ అంటూ నలుగురు కుర్రాళ్ళు సాగర్ దగ్గరకు వచ్చారు.
వాళ్ళను తీసుకువెళ్ళి వేరే టేబుల్ దగ్గర కూర్చోబెట్టి తనూ వాళ్ళతో బాటు కూర్చున్నాడు. స్నేహితులు కేక్స్ స్వీట్స్ తింటూ కబుర్లు చెబుతూ కూర్చున్నారు.
ఓ అరగంట గడిచింది. బేరర్ ఐస్ క్రీమ్స్ సర్వ్ చేసాడు.
అల్లంత దూరంలో సన్నజాజి పందిరి పక్కగా నున్న టేబుల్ చుట్టూ గుమికూడారు. దగ్గరలో వున్నా వాళ్ళు లేచి సన్నజాజి పందిరి కేసి పరిగెత్తారు.
సాగర్ తను కూర్చున్న కుర్చీని వెనక్కు తోసి గుమికూడిన జనాన్ని తప్పుకొని టేబిల్ ముందుకు వచ్చాడు.
‘అయ్యో మాధవి!” మాధవి తలను ఒడిలో పెట్టుకుని ఏడుస్తుంది నాగరత్నమ్మ.
డాక్టర్ మూర్తి వంగి మాధవి నాడి చూస్తూ వున్నాడు. అంతలో సాంబశివరావుతో కలిసి జడ్జి రామనాధం వచ్చారు. వాళ్ళ వెనుకే సుజాత పరుగెత్తు కొచ్చింది.
“గాభరా పడాల్సిందేమీ లేదు! షి ఈజ్ అల్ రైట్, లే అమ్మాయ్! కూర్చో! ఏం జరిగింది?” డాక్టర్ మూర్తి మాధవిని లేవదీసి కూర్చో బెట్టాడు.
మాధవి దృష్టి సాగర్ మీద పడింది. చివాలున లేచి సాగర్ ను చిన్నపిల్లలా పెనవేసుకుంది.
సాగర్ మాధవి వీపు తడుతూ “ఒకే నౌ రిలాక్స్” అనునయించాడు.
“వాళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి చేసేయండి! మీ అమ్మాయి జబ్బు నయమవుతుంది” జడ్జిగారిని , సాంబశివరావు గారిని చూస్తూ అన్నాడు డాక్టర్.
ఆ మాట తూటాలా వచ్చి సాగర్ బుర్రలోకి ప్రవేశించింది. తామే పరిస్థితిలో వున్నది గ్రహించిన సాగర్ బిడియ పడ్డాడు. మాధవి చేతులను మెల్లగా తప్పించి దూరంగా జరిగాడు. మాధవి కళ్ళల్లో అనూహ్యమైన భయాలు దోబూచు లాడుతున్నట్లున్నాయి.
మాధవిని కార్లో కూర్చోబెట్టి , తల్లీ, తండ్రి చెరో ప్రక్క కూర్చున్నారు. డాక్టర్ మూర్తి రామనాధం గారికి చీటీ అందిస్తూ “రాత్రికి రెండు టాబ్ లెట్స్ వేయండి. రేపు మూడు పూటలా ఒక్కొక్కటి వేయండి. ఎల్లుండి ఎలా వున్నది చెప్పండి” అన్నాడు.
చీటీ అందుకొన్న రామనాధం డాక్టర్ కేసి కృతజ్ఞత భావంతో చూశాడు.
“చాలా థాంక్స్ డాక్టర్ గారూ! అమ్మాయిని ఎవరైనా స్పెషలిస్టు కి చూపిస్తే మంచిదనుకుంటాను” సూచనగా అన్నాడు రామనాధం.
‘అవసరమైతే అలాగే చేద్దాం . షి విల్ బి. అల్ రైట్ బై టుమారో….. రేపు నాకోకసారి ఫోన్ చేయండి. అమ్మాయిని పూర్తిగా రెస్ట్ తీసుకోమనండి. గుడ్ నైట్ పాపా! మాధవీ! చీర్ యూ!” అన్నాడు డాక్టర్.
మాధవి పేలవంగా నవ్వి “థాంక్యు సర్” అని ‘గుడ్ నైట్” చెప్పింది.
కారు సాగిపోతుంటే మాధవి కళ్ళు సాగర్ ను వెతికాయి. నిలబడి వున్న సాగర్ చేయి ఊపాడు. డాక్టర్ ను సాగనంపుతూ తండ్రి సాంబశివరావు డాక్టర్ మూర్తితో కలిసి రావడం సాగర్ చూశాడు.
“మీ వాడు జడ్జి గారమ్మయితో….”
డాక్టరు మాట పూర్తీ కాక ముందే సాంబశివరావు అందుకొని “జడ్జి గారు మా ఫామిలీ ఫ్రెండ్! పిల్లలిద్దరూ చాలా కాలంగా కలసి మెలసి తిరిగిన వాళ్ళు!” అన్నాడు.
‘అయితే ఇంకేం బంధుత్వం కలుపుకో!”
“కాని అమ్మాయి…..”
“పెళ్ళయితే పిచ్చి కుదురుతుందంటారుగా!”
“కుదురుతుందో ముదురుతుందో!”
మొత్తానికీ పోలీసువాడి వనిపిం’చేవయ్యా. ఆ సంగతి చెప్పాల్సింది డాక్టర్లు. పోలీసులు కాదు.!”
“అందుకే నిన్ను సామెతలు చెప్పకుండా సీరియస్ గా అలోచించి చెప్పమంటున్నాను.”
“ఫిట్స్ తప్ప వేరే ఏం లేదనుకుంటాను.”
“అది చాలదా ఏం? ఇంకా వేరే ఏం కావాలి? ఫిట్స్ ఎండుకోస్తున్నాయ్? దానికి ట్రీట్ మెంట్ ఏమిటి?”
“కేసు పూర్తిగా ఇన్విష్టిగేట్ చేయాలి. అన్ని టెస్టులు పూర్తి చేసి న్యూరాలజిస్టును కన్సల్ట్ చేయాలి. ఆ మాటే జడ్జి గారికి కూడా చెప్పాను” కారు డోర్ తెరచి పట్టుకొని అన్నాడు డాక్టరు.
వాళ్ళ మాటలు వింటూ వాళ్ళ వెనుకే వచ్చిన సాగర్ “డాడీ ఆర్.డి. ఓ గారు మీ కోసం చూస్తున్నారు” అని చెప్పాడు.
డాక్టరుకు గుడ్ నైట్ ‘ చెప్పి సాంబశివరావు వెళ్ళి పోయాడు.
కారు స్టార్ట్ చేస్తున్నడాక్టరు దగ్గర కొచ్చి “మీతో ఓసారి మాట్లాడాలి, ఎప్పుడు రమ్మంటారు?” సాగర్ అడిగాడు.
“నీ గరల్ ఫ్రెండ్ సంగతేనా? మీ నాన్నగారితో ఇంతకూ ముందే చెప్పానోయ్” అన్నాడు డాక్టర్.
“మీతో కొన్ని ముఖ్యమయిన విషయాలు మాట్లాడాలి!”
“ఓ.కే. ఎప్పుడైనా ఈవినింగ్ రా! ఫోన్ చేసి రా!”
డాక్టరు గారి కారు గేటు దాటిపోయింది. మరో గంట కల్లా అంతా సద్దుమణిగింది. లైట్లు వాళ్ళు, హోటల్ వాళ్ళు సామాను లారీలో ఎక్కించుకు వెళ్ళిపోయారు. పోలీసు సిబ్బంది ఎస్.పి గారికి శెల్యుట్ వెళ్ళిపోయారు.
సాగర్ తన గదిలోకి వెళ్ళి బట్టలు మార్చుకొంటుండగా తండ్రి పిలుపు వినిపించింది. మళ్ళీ చొక్కా తగిలించుకొని వచ్చాడు.
“సాగర్, సుజాతను వాళ్ళింటి దగ్గర దింపిరా. చాలా పొద్దుపోయింది.
‘అదేమిటి / సుజాత ఇంకా ఇక్కడే వుందా?”
‘అవును, ,మీ అమ్మతో మాట్లాడుతూ కూర్చున్నది. ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేసి వచ్చేయ్.” అని చెప్పి సాంబశివరావు తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.

The post ఇదీ కధ 3 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

    4

హటాత్తుగా తలుపు తోసుకుని లోపలికి వచ్చిన మాధవిని చూసి సాగర్ స్టడీ టేబిలు మీద రాస్తున్న నోట్ బుక్ వదిలేసి నిలబడ్డాడు. జారిపోతున్న లుంగీ బిగించుకొని చొక్కా తగిలించుకుని గుండీలు పెట్టుకుంటూ –
“ఏమిటీ , ఇంత రాత్రప్పుడు వచ్చావ్” అన్నాడు.
మాధవి మౌనంగా నడిచి టేబుల్ ముందున్న కుర్చీలో కూర్చున్నది.
“ఏమైంది మాధవీ! ఎందుకలా వున్నావ్?” ఆదుర్దాగా అన్నాడు సాగర్.
“మళ్ళీ ఏదో ఏదో కనపడింది.”
“కనపడిందా?” ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు సాగర్.
తల ఊపింది మాధవి.
“కనపడిందా? గుర్తు కొచ్చిందా?”
“ఏమో, ఆ రెంటికి నాకు తేడా తెలియడం లేదు.”
“దట్సాల్ రైట్! టేకిట్ ఈజీ” అనునయంగా అన్నాడు సాగర్.
మాధవి దీర్ఘంగా నిట్టుర్పు విడిచింది. గదంతా కలయ జూసింది. టేబుల్ మీద తెరచి వున్న నోట్ బుక్, పెన్ చూసి “ఏమిటి రాస్తున్నావు సాగర్?” అన్నది.

“ఏం లేదు నోట్స్ ఏదో రాసుకుంటున్నా” అంటూ నోట్ బుక్ తీసి దూరంగా పెట్టడానికి ప్రయత్నం చేసాడు.
“ఏం నేను చూడకూడదా?”
“చూడ కూడదని ఏముంది ఇందులో?” అంటూ పుస్తకాల మధ్యలోకి విసిరేసాడు.
“ఏమి లేదంటూనే దాచేస్తావెందుకని!”
“ఏదో కధ రాయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నా. నువ్వు చూస్తే నవ్వుతావు. అందుకని దాచేస్తున్నా” మాధవి అదోలా నవ్వింది. ఆ నవ్వుకు సాగర్ మనసు కలవరపడింది.
“నాన్నగారు కూడా వచ్చారా?” మాట మార్చటానికి ప్రయత్నం చేసాడు. మాధవి తండ్రితో రాలేదని తెలుసు. నాన్నగారు ఇంట్లో , ఊళ్ళో లేనప్పుడు జడ్జి గారు ఇంటికి రారని తెలుసు. వాళ్ళతో కలిసి వచ్చినప్పుడు మాధవి ఒంటరిగా తన గదికి రాదనీ కూడా తెలుసు.
“రాలేదు నేనే వచ్చాను.”
“ఒంటరిగా ఇంత రాత్రప్పుడు రావడం మంచిది కాదు, లే, ఇంటి దగ్గర వదిలి వస్తాను.”
“అమ్మా నాన్న ఇంట్లో లేరు.”
“ఎక్కడికి వెళ్ళారు?”
“జగద్గురు సదానంద స్వాముల వారి ఉపన్యాసం వినడానికి వెళ్ళారు. పనిమనిషి బోనాల పండగని వెళ్ళింది. చాలాసేపు చూశాను. అమ్మా, నాన్న రాలేదు. ఆకలవుతోంది. భోజనం చేద్దామని వంటగదిలోకి వెళ్ళాను. అమ్మ వంటచేసి పెట్టి వెళ్ళింది. కుక్కర్ లో అన్నం వున్నది. కూరా, చారు డైనింగ్ టేబుల్ మీదకు చేర్చాను. కుక్కర్ తెచ్చి డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి మూత తెరిచాను. నాకేదో అయిపోయినట్లయింది. కుక్కర్ లోనుంచి స్టీమ్ మోత! అంతే! అల్లి బిల్లి తిరిగిపోతున్నట్లనిపించింది. సరిగ్గా ఆ రోజు జరినట్లే జరిగింది”
“నీకు స్పృహ తెలిసేటప్పటికి ఎక్కడ వున్నావు?”
“ఆరోజులా స్పృహ తప్పి పడిపోవటం జరగలేదు. టేబుల్ ముందే నిలబడి ఉన్నాను. నా ముందున్న కుక్కర్….”
“జస్ట్ వన్ మినిట్! ఆ రోజు బహుమతిగా పొందిన కుక్కరేనా?”
“అవును, అమ్మ ఆ కుక్కరే వాడింది. నేను చూడటం ఇంట్లో మళ్ళీ ఈ రోజే.”
“ఓ.కే. రిలాక్స్! అన్నం తిన్నావా?”
“లేదు”
“మా ఇంట్లో భోజనం చెయ్యి”
“తినాలనిపించటం లేదు. ఐ కాంట్ ఈట్ నౌ”
“ఉండు, ఇప్పుడే వస్తాను” సాగర్ లేచి వెళ్ళాడు. ఐదు నిమిషాల్లో హార్లిక్స్, యాపిల్స్, బిస్కెట్స్ తీసుకొని వచ్చాడు.
“ఇవన్నీ ఎందుకు ప్రేమ్ ? మీ అమ్మగారు లేరా?”
“ఉన్నారు , వంట్లో బాగా లేదని పడుకొని వున్నదీ. మా నాన్న కాంప్ కు వెళ్ళారు.”
బిస్కెట్స్ సుతారంగా మునిపళ్ళతో కొరికి తింటూ హార్లిక్స్ తాగుతున్న మాధవిని తదేకంగా చూడసాగాడు సాగర్. ఆమెలో అంతకుముందున్న ఉద్రిక్తత తగ్గిపోయింది.
సాగర్ కళ్ళల్లోకి చూసింది. ఆమె బుగ్గలు యాపిల్ పళ్ళలా నిగనిగలాడాయి. యాపిల్ కోసి సగం సాగర్ చేతిలో పెట్టి మిగతాది తను తింటూ ప్రశాంతంగా కూర్చున్నది.
“మాధవీ! నిన్ను మళ్ళీ కొన్ని ప్రశ్న లడుగుతాను! నీకు గుర్తున్నవి చెప్పు. బలవంతంగా గుర్తు చేసుకోడానికి ప్రయత్నించకు. నీకు గుర్తున్న వరకే చెప్పు.”
మాధవి మౌనంగా తల ఊపింది.
“ఆ రోజు మొదటిసారి స్టేజి మీదకు వెళ్ళినప్పుడు కప్ అందిస్తున్న డాక్టర్ గారి చేతివేళ్ళు చుశావ్! అవునా?
“అవును”
‘ఆరో వేలు కనపడింది బొటనవేలు పక్కనా, చిటికిన వేలు పక్కనా?”
“చిటికిన వేలు పక్కన”
“ఆ వేలు నీ వేళ్ళకు తగిలిందా”
“లేదు! అక్కడ అపుడు లేదు.”
“అప్పుడక్కడ లేదు?” సాగర్ బుర్ర గోకున్నాడు.
“మరి కనపడిందన్నావుగా?”
“తెగిపోయినట్లు కనిపించింది.”
“అప్పుడే తెగిపోయినట్లు కనిపించిందా?”
“అవును. డాక్టరు గారి చిటికిన వేలు మీద తెగిన గుర్తు కన్పించింది.
అంటే ఆయనకు వేలి మీద తెగిన గుర్తు కన్పించగానే, నీకు తెగిపోయిన వేలు గుర్తు కొచ్చిందా.”
“అవును. కరెక్టు! తెగిపోయిన వేలు నా కళ్ళ ముందు తిరిగింది.”
“ఓ! కే. మొదటిసారి అంతకంటే ఏమి అనిపించలేదు. కదా?”
“అంటే ఓ! నో! నో! క్రింద పడ్డ కప్పు అందిస్తున్న డాక్టర్ గారి ముఖం కన్పించినప్పుడు ఆ ముఖంలో నుంచి అలాంటి ముఖమే మరొకటి కన్పించింది.” పైన గిర్రున తిరుగుతున్న ఫాన్ కేసి చూస్తూ అన్నది మాధవి.
“ఆ తర్వాత-”
“ఏమి కాలేదు. స్టేజి దిగి వచ్చాను!”
“రెండో సారి స్టేజీ ఎక్కినప్పుడు- అదే, హండ్రెడ్ మీటర్ రేస్ మొదటి బహుమతి తీసుకున్నప్పుడు అలాగే తెగిపోయిన వేలు కన్పించిందా?”
“ప్రెషర్ కుక్కర్ అందిస్తున్న డాక్టరు గారి ముఖం లోంచి ఈసారి ఆ రెండో ముఖం బాగా ప్రస్పుటంగా కన్పించింది. ప్రషర్ కుక్కర్ లో నుంచి పొగలు సెగలు వచ్చినట్టు కన్పించాయి. ప్రషర్ కుక్కర్ చేసే మోతలు విన్పించాయి. ఆ ధ్వనులు రైలు ఇంజన్ కూత కంటే పెద్దగా విన్పించాయి.”
“అంటే ఆ తర్వాత నీకేమీ తెలియదు గదూ!”
“ధ్వనులు పెద్దదవుతుండగా నా కళ్ళు కింద నేల కదిలి పోతున్నట్లయింది. అంతా స్టేజీ హాలు గిరగిరా నా చుట్టూ తిరిగి పోతున్నట్లుగా అనిపించింది. మెల్లగా ఆ ధ్వనులు ఆగిపోయినై.”
“ఆ తర్వాతే నీకేమీ తెలియకుండా పోయింది గదూ?”
“కాదు! ధ్వనులు ఆగిపోగానే నా తల మీద ఏదో బరువు పెట్టినట్లయింది. ప్రెషర్ కుక్కర్ మూత ఎగిరి పడింది. కోడి మెడ కోస్తున్న కత్తి  , ఆ కత్తిని పట్టుకున్న చెయ్యి, ఆ చేతి కున్న ఆరో వేలు కన్పించింది! వంకాయలు తరుగుతున్న కత్తి, చేతికి – ఆడుతున్న ఆరో వేలూ- బెండకాయలు – అనప కాయలు – పొట్ల కాయలు తెగి ముక్కలు ముక్కలవుతూ కుక్కర్ లో పడుతున్నాయి. సలసల కాగే నూనె – కళాయిలో – మాంసం – కైమా కొడుతున్న కత్తులూ- వ్రేళ్ళూ – కత్తులూ వ్రేళ్ళూ – కత్తులూ- వ్రేళ్ళు-”
“మాధవీ! మాధవీ! వణికిపోతున్న మాధవినీ పట్టుకొని బిగ్గరగా పిలిచాడు సాగర్. మళ్ళీ స్పృహ తప్పిపోతుందేమో నని గాభరా పడిపోయాడు. ఐదు నిమిషాల తర్వాత తేరుకుంది . ఆమె చెక్కిళ్ళ పైన మెరిసిపోతున్న స్వేద బిందువులను తుడిచి నిట్టూర్చాడు.

మాధవీ! లే! మీ నాన్నగారు ఇంటికి వచ్చేసి వుంటారు.”
“ప్రేమ్ “మాధవి చెక్కిళ్ళు పాలిపోయి వున్నాయి.
“కమాన్! మీ ఇంటి వద్ద దించి వస్తాను.”
“నీకు చాలా ట్రబుల్ ఇస్తున్నా’ సాగర్ భుజం పట్టుకొని లేస్తూ అన్నది.
“నాకేం కష్టం లేదు. నీ ఆరోగ్యం బాగుండాలి. అంతే నాక్కావలసింది.
“నా ఆరోగ్యాని కేమయింది?” సాగర్ కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అన్నది మాధవి.
సాగర్ అనాలోచితంగా తను అన్నదానికీ బాధ పడ్డాడు. ఆమె వున్న పరిస్థితిలో తను అనవలసిన మాట కాదు.
“నా ఉద్దేశ్యం నీ ఆరోగ్యం బాగా లేదని కాదు. చాలా పొద్దుపోయింది. బాగా అలసి పోయినట్లు కన్పిస్తున్నావు. నీకు విశ్రాంతి కావాలని నా ఉద్దేశ్యం”
ఆమె చూపుల్లో ఏ రకమయిన భావమూ కన్పించలేదు. అసలు తను చెప్పింది విన్నదా లేదా అన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది సాగర్ కు.
సాగర్ ఆలోచిస్తూ మాధవి వెనుక నడిచాడు. సాగరూ , మాధవి బయటకు రాగానే వరండాలో కునుకు తీయడానికి ఉపక్రమిస్తున్న అర్డర్లీ ఖంగారుగా లేచి సెల్యూట్ చేశాడు.
“విక్టర్! గ్యారేజి లో నుంచి కారు బయటకు తియ్. ఇప్పుడే వస్తా. ఈలోపల అమ్మగారు లేచి అడిగితే చెప్పు.”
“యస్సార్” అని విక్టర్ గ్యారేజీ లో వున్న కారు తీసి బయట పెట్టాడు.
,మాధవి సాగర్ పక్కన కూర్చుంది. కారు స్టార్టు చేసి డోర్ ప్రక్కన ఎటేన్షన్  లో నిలబడ్డ విక్టర్ ను చూసి “అమ్మ గారు అడిగితే ఏమి చెప్తావ్!” అన్నాడు.
“జడ్జి గారమ్మయిని తీసుకొని బయటకు వెళ్ళారు ఇప్పుడే వస్తానన్నారని చెప్తాను సార్.”
“యూజ్ లెస్ ఫెలో!”
“ఏం చెప్తే తప్పా?” మాధవి బుంగమూతి పెట్టింది!
“నో! నో! అది కాదు”
“నీ కంత భయం అయితే చెప్పుం నువ్వేం రానక్కరలేదు . నేనే ఒంటరిగా వెళ్ళగలను. నాకేం భయం లేదు. నాకు ఎవరి తోడు అక్కర్లేదు!” అంటూ మాధవి డోర్ తీసి దిగటానికి ప్రయత్నించింది.
“యూ సిల్లె గరల్!” అంటూ సాగర్ మాధవి చెయ్యి పట్టుకుని గట్టిగా గుంజి కూర్చోబెట్టాడు. ఆ వూపుకి మాధవి సాగర్ మీద వాలిపోయి మళ్ళీ సర్దుకొని కూర్చున్నది. కారు గేటు దాటింది. విక్టర్ గేటు వేసి తల గోక్కుంటూ “అమ్మగారు లేచి అడిగితే అబ్బాయి గారిని గురించి ఏం చెప్పాలా?” అని ఆలోచిస్తూ నిలబడ్డాడు.
పున్నమీ వెన్నెలలో చెరువు నిండిపోయింది. చెరువు పక్క రోడ్డు మీద కారు వేగంగా పోతున్నది. చల్లటి గాలి ముఖాన్ని తగులు తుండగా మాధవి సాగర్ ని ఓరగా చూస్తూ కూర్చున్నది. బరువెక్కిన గుండెలు తేలిక పడ్డాయి. ఏదో చెప్పలేని హాయి. ఆనందంలో అంతకుముందు జరిగిన దంతా మరచిపోయింది. నీటిలో ప్రతిఫలిస్తున్న చంద్రబింబంలా సాగర్ హృదయంతరాళంలో మాధవి ముఖం మెదలసాగింది. కారు కంటే వేగంగా, గాలి కంటే వేగంగా అతడి ఆలోచనలు పరుగెత్త సాగాయి.
ఇంతకీ మాధవి పరిస్థితి ఏమిటి? ఎందుకిలా అయిపొయింది. మొదటిసారిగా కాలేజి లో ఫంక్షన్ లో అలా జరిగింది. తర్వాత ఈరోజు మళ్ళి జరిగింది. డైనింగ్ టేబిల్ మీదున్న ప్రెషర్ కుక్కర్ చూసినప్పుడు మళ్ళీ తనకు ఏవేవో భావాలు కలుగుతాయని అంటున్నది. తనకున్న మానసిక శాస్త్ర జ్ఞానం చాలదేమో. ఈ విపరీత ప్రకృతిని అర్ధం చేసుకోవటానికి , ఉన్మాద స్థితికి చేరబోయే ముందుండే మానసిక స్థితి కాదు కదా ఇది! అర్ధం కావడం లేదు. ఎంతో ఆరోగ్యంగా, ధైర్యంగా వుండే మాధవి ఇలా అయిందేమిటి? ఆమెకు ప్రత్యేకంగా వచ్చిన బాధలూ, ఇబ్బందులూ లేవు. సమస్యలూ లేవు. ఏ దుర్ఘటనలూ జరగలేదు. మరి ఇలా అయిపొవటానికి కారణమేమిటి? విండ్ స్క్రీన్ లో నుంచి కన్పిస్తున్న చంద్రబింబం మబ్బుల చాటుకు వెళ్ళింది. సాగర్ ఆలోచన ఆగిపోయింది. ఎదురుగా వస్తున్న కారు రాష్ గా వచ్చి గుడ్డుకోన్నంత పని జరిగింది.
“రాస్కెల్! హెడ్ లైట్స్ వేసుకొని ఎంత స్పీడుగా వస్తున్నాడో చూశావా మాధవీ” అంటూ కారును స్లో చేసి పక్కగా పోనిచ్చాడు.
“ప్యూర్ షి వల్రీ! ముందు సీటులో ఇద్దరు మాడ్స్ కూర్చున్నారు, చూశావా?”
“చూశా. ఎప్పుడో కాళ్ళూ, చేతులు విరుగుతాయి. బ్రతికి బయటపడితే ముక్కూ, ముఖం కల్సిపోతుంది.”
“వాళ్ళకు కావాల్సింది భవిస్యత్తు కాదు , వర్తమానం, ఓ రకంగా చూస్తే ఆ జీవితంలోనే థ్రిల్ ఉందేమో ననిపిస్తుంది.”
సాగర్ ప్రక్కకు తిరిగి చూశాడు. మాధవి తన కేసే తదేకంగా చూస్తున్నట్లు గ్రహించాడు.
ఏమిటి మాధవి ఇలా మాట్లాడుతుంది. మానసిక రుగ్మతకు ఇది సూచనా? ఈ ఆలోచనా ధోరణి దేన్నీ సూచిస్తుంది? ఇది ఆత్మహత్య సదృశ్యమైనది కాదా?
మేఘాలు పరుగెత్తుతున్నాయి. కాని చంద్రుడే మబ్బులను దూసుకొని పరుగెత్తుతున్నట్లుగా కన్పిస్తోంది. సహజత్వానికి అసహజత్వానికి మధ్య ఉన్న సరిహద్దనెమో ఈ మానసిక భ్రమలు! సాగర్ మళ్ళీ తల తిప్పి మాధవి కేసి చూశాడు. ఆమె విండ్ స్క్రీన్ లో నుంచి ముందుకు చూస్తూ చలన రహితంగా కూర్చున్నది.
“మధూ! ఏమిటి ఆలోచిస్తున్నావ్?”
“ఆ, ఏమి లేదు. నల్లటి మబ్బుల చాటు నుంచి బయటకు వస్తున్న చంద్రుడ్ని చూస్తున్నాను.”
“అలా చూస్తుంటే ఏమనిపిస్తుంది?”
“పరుగెత్తాలనిపిస్తుంది.”
“సాగర్ విస్మయంగా చూశాడు.
“ఎక్కడికి?”
“చీకటిలో నుంచి వెలుగులోకి”
సాగర్ మాధవి మాటలను మననం చేసుకోసాగాడు. ఈ మాటలకు అన్వయం, అర్ధం ఏమిటి? మాధవి మనస్సు ఏదో చీకటి తెరల మధ్య కప్పబడి వున్నది. ఆ తెరల మధ్య నుంచి బయట పడటానికి ప్రయత్నిస్తున్నది. ఆ ప్రయత్నంలో అనేక ఆటంకాలు ఎదురవుతున్నాయి. అంతర్గతంగా ఆమె మనసును ఆవరించి వున్నా చీకటి తెరలు ఎలాంటివి? ఆ తెరలు చించుకొని బయట పడాలనే ఆమె ప్రయత్నానికి ప్రోద్భలం ఇస్తున్న శక్తు లేమిటి? సాగర్ ఆలోచనలు తెగలేదు. కాని జడ్జి గారి ఇంటి ముందు కొచ్చి కారు ఆగింది.

The post ఇదీ కధ 2 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

మాధవి ప్రేమ్ సాగర్ చేతుల్లో వాలిపోయింది.

 2

కాలేజి దియేటరు  కిటకిటలాడి పోతుంది. ముందు వరుసలో పుర ప్రముఖులు, పేరంట్స్ కూర్చున్నారు. విద్యార్ధులు, విద్యార్ధినులు ఉత్సాహంగా తిరుగుతున్నారు. సగానికి పైగా బెల్ బోటమ్స్ – నాలుగో వంతు జీన్స్.
ప్రిన్సి పాల్ మైకు ముందుకు వచ్చాడు.
“ఈనాటి బహుమతి ప్రదానోత్సవానికి జిల్లా జడ్జి శ్రీ రామనాధం గారిని అధ్యక్షత వహించమనీ , జిల్లా సూపరింటెండెంట్ శ్రీ సాంబశివరావు గారిని కాలేజి అవిష్కరించమని, జిల్లా మెడికల్ ఆఫీసర్ శ్రీ వి.వి. యస్. మూర్తి గారిని బాహుమతి ప్రదానం చేయమని కోరుతున్నాను. దయ చేసి వారంతా స్టేజి మీదకు రావాలని ప్రార్ధిస్తున్నాను.
కరతాళ ధ్వనుల మధ్య ఒక్కొక్కరే స్టేజి మీద కొచ్చి కూర్చున్నారు.
ప్రార్ధన – అధ్యక్షుని తొలిపలుకులు సావనీర్ ఆవిష్కరణ జరిగిపోయింది. విద్యార్ధి, విద్యార్దినులలో ఆతృత పెరిగి పోతుంది.

“ఇక పోటీలలో గెల్చిన వారికీ బహుమతి ప్రదానం జరుగుతుంది” ప్రిన్సిపాల్ మాటలు హాలులో చెలరేగిన కేకలు ఈలల్లో మునిగిపోయాయి.
విద్యార్ధి యూనియన్ సెక్రటరీ పేర్లు చదువుతున్నాడు. డాక్టరు మూర్తి కప్పులు – పతకాలు – మెరిట్ సర్టిఫికెట్లు అందిస్తున్నాడు.
“షటిల్ సింగిల్స్ చంపియన్ మాధవి యం. ఎ . సెకండ్ ఇయర్”. ప్రేమ్ సాగర్ మాధవిని ముందుకు నెట్టాడు. హాలులో చప్పట్లూ, యీలలు మోగాయి. మాధవి చెక్కిళ్ళు ఎర్రబడ్డాయి. స్టేజి మీదకు వేగంగా నడిచింది.
“కంగ్రాచ్యులేషన్స్” డాక్టర్ మూర్తి మాధవి చేతికి కప్పు అందిస్తూ అన్నాడు. మాధవి డాక్టరు మూర్తికి నమస్కరించి కప్పు అందుకోడానికి ప్రయత్నించింది. చేతులు వణికాయి. “ఎలాగో కప్పు అందుకొన్నది. కప్పు అడుగు భాగం చేతిలో నుంచి జారి కింద పడింది’ అమ్మాయిలూ- అబ్బాయులూ గోలగా అరిచారు. చేతిలో వున్న కప్పు కూడా కిందకు జారింది. హాలులో అల్లరి పెరిగింది. కిందపడ్డ కప్పు అందుకొంటున్న మాధవికి సహాయం చేయడానికి డాక్టరు మూర్తి ముందుకు వంగాడు. దగ్గరగా వచ్చిన డాక్టరు ముఖాన్ని చూసి మాధవి , చేతిలో వున్న కప్పును మళ్ళీ వదిలేసింది! ఈసారి స్టేజి మీద వున్నవాళ్ళు కూడా బిగ్గరగా నవ్వారు. ద్వితీయ బహుమతి అందుకోవడానికి వచ్చిన రజని కింద వున్న కప్పును అందుకొని మాధవి చేతిలో పెట్టింది. తడబడే అడుగుల్తో మాధవి స్టేజి దిగింది.
అధ్యక్ష స్థానంలో కూర్చున్న మాధవి తండ్రి రామనాధం గారు చిరాకు పడి ముఖం చిన్న బుచ్చుకున్నారు.
“చీటాలా పరుగెత్తిన నీ ఫేవరేట్ కుందేలు పిల్ల అయిందేమిటిరా సాగర్” అంటూ శ్రీకాంత్ ప్రే మ్ సాగర్ వీపు మీద చరిచాడు.
“స్టేజి ఫియరు లేరా” అన్నాడు సారధి.
“కాదు స్టేజ్ ఫీవరు” అన్నది రాణి.
సాగర్ తన చుట్టూ వున్నవాళ్ళ నుంచి తప్పుకొని మాధవి దగ్గర కొచ్చాడు. స్టేజి ప్రక్కన అయోమయంగా చూస్తూ నిలబడ్డ మాధవిని చూసి “ఏమిటి! ఏమైంది మాధవీ” అని అడిగాడు.
“ఏం కాలేదు! ఏమిటో అలా అయింది.” నసిగింది మాధవి.
మరో పది నిమిషాల పాటు విజేతలకు బహుమతులు ఇవ్వడం కొనసాగింది.
“వంద మీటర్లు పరుగు – ప్రధమ బహుమతి – కుమారి మాధవీ – ” మైకులో వినబడగానే ఈలలు కరతాళధ్వనులతో హాలంతా నిండిపోయింది.
“మాధవీ! నిన్నే వెళ్ళు” ప్రేమ్ సాగర్ ఆమె చేతిలోని కప్పు అందుకొని తొందర పెట్టాడు. మాధవి ముఖానికి పట్టిన చెమటను తుడుచుకుని ధైర్యాన్ని కూడతీసుకుని గబగబా స్టేజ్ ఎక్కింది. ఈసారి ఉత్సాహ పూరితంగా కరతాళధ్వనులు హాలులో వినపడ్డాయి. సభికుల కేసి ఓసారి చూసి, డాక్టరు మూర్తి కేసి తిరిగింది. డాక్టరు మూర్తి ప్రెషర్ కుక్కరు తీసి “పాపా , నీకు వంట వచ్చా” అన్నాడు. స్టేజి మీద వున్న వారంతా నవ్వారు. అధ్యక్షుడు రామనాధం గారు కూడా చిరునవ్వు విసిరారు కూతుర్ని చూస్తూ.
డాక్టరు మూర్తి ముందుగా వంగి మాధవికి ప్రెషర్ కుక్కర్ ను అందించారు. నవ్వుతూ వున్న మూర్తి కళ్ళల్లోకి చూసింది మాధవి.
సేప్టీ వాల్వు ఎగిరి ఇంటి కప్పుకు తగిలింది! జుయ్ మంటూ స్టీము లేచింది! “పాపా నీకు వంట వచ్చా” చెవులు గింగుర్లేత్తాయి.
నీటి ఆవిర్లు ముఖం మీద అలుముకున్నాయి. సెగల పోగల మధ్య డాక్టరు ముఖం మసక మసకగా కన్పించింది. స్టేజి మీద వాళ్ళూ కిందా, హాలులో ఉన్నవాళ్ళూ పైనా తిరుగుతున్నారు.
మాధవి చేతిలో నుంచి ప్రెషర్ కుక్కరు జారి పడింది! కిందకు వాలిపోతున్న మాధవిని పట్టుకోబోయిన డాక్టరు మూర్తి మైక్ కిందకు తోశాడు. జడ్జి రామనాధం గారు ఒక్క వూపున కుర్చీలో నుంచి లేచారు. ఆ కుదుపుకు టేబిలు మీదున్న ప్లవర్ వాజులూ, దండలూ కిందపడ్డాయి. సాగర్ ఆదుర్దాగా స్టేజి మీదకు పరుగెత్తాడు.
“మీరంతా దూరంగా నిలబడండి. గాలి రానివ్వండి” డాక్టర్ మూర్తి మాధవి చుట్టూ మూగిన వాళ్ళను చూసి హెచ్చరించాడు.”
“ఏమైంది డాక్టరు గారూ! మాధవి తండ్రి ఆదుర్దాగా అడిగాడు.
“నధింగ్ టు వర్రీ, ఫైంట్ అయింది అంతే.”
“డాక్టర్ గారూ?”
“ఫరవాలేదు డోంట్ వర్రీ, త్వరలోనే స్పృహ వస్తుంది. చల్లటి నీళ్ళు తీసుకు రండి.”
“దయ చేసి నిశ్శబ్దంగాకూర్చోండి. స్టేజి మీద కొచ్చిన వాళ్ళంతా దిగిపోవాలి” ప్రిన్సిపాల్ విద్యార్ధులను అర్ధించాడు.

    3

“నమస్తే”
“హలో సాగర్, కమాన్”
“మాధవి ఎలా వుంది”
“ఓ.కే. షి ఈజ్ అల్ రైట్. అలా కూర్చో” రామనాధం గారు కళ్ళజోడు తీసి తుడుచుకుంటూ సోఫాలో నుంచి లేచి నిలబడ్డారు.

“కుర్చోవోయ్ అని రామనాధం గారు మెట్ల పైకి చూసి “మాధవీ , మాధవీ ” అని పిలిచారు.
“వస్తుందిలే కూర్చో” అంటూ రామనాధం గారు పేపరు తీసుకుని తన ఆఫీసు గది కేసి బయలు దేరారు.
“సార్ మీ కోసమే వచ్చాను.” అన్నాడు సాగర్.
“నా కోసమా?” నోసలేగరేసి సాగర్ ను చూసి అన్నారు రామనాధం గారు.
“మీ కోసం కూడా!”
“ఓ ఐ సి ఏమిటి విశేషం?”
“రేపు మా నాన్నగారు పుట్టిన రోజు”
“పోలీసు వాళ్ళకు కూడా పుట్టిన రోజు లేమిటోయ్.”
“అదే మాట మా నాన్నగారు కూడా అన్నారు.”
“కరెక్టు చూశావా మరి!”
‘అయితే సార్ ఏ ‘లా’ లో వుందంటారూ!”
“ఆఫ్ కోర్స్ ‘లా’ పాయింటు లేదనుకో”
‘అందుకే సార్ మా నాన్నను బలవంతం మీద ఒప్పించాను. ఈ బర్త్ డే జరపడానికి ఇంకో విశేషం కూడా వుంది సార్.”
“అదేమిటోయ్?”
“మా నాన్నగారికి ఇరవై అయిదు సంవత్సరాలు పూర్తవుతుంది.”
ఓ! అయితే కంపల్సరీ రిటైర్ మెంటు చేయవచ్చన్న మాట!
‘అదేమిటి సార్! మా నాన్నగారి లాంటి హానెస్ట్ ఆఫీసర్ మన స్టేటులోనే లేరు. ప్రెసిడెంటు మెడల్ కూడా పొందారుగా.”
“యస్ యస్, ఐనో , తమాషా కంటున్నా.”
“హాయ్ ప్రేమ్ ” మాధవి జడ కొసలు వేలుకు చుట్టుకుంటూ వచ్చింది.
“వస్తానోయ్ సాగర్! నాకు కోర్టుకు టైం అయింది.” అంటూ రామనాధం లేచారు.
“ఎల్లుండి తప్పకుండా రావాలి మాయింటికి.”
“ఓ, ష్యూర్” అని రామనాధం వెళ్ళిపోయారు.
“ఏమిటి విశేషం” మాధవి సాగర్ కు ఎదురుగా కూర్చుంటూ అన్నది.
“ఎల్లుండి మా నాన్నగారి పుట్టిన రోజు . మీ నాన్నగారిని స్వయంగా ఆహ్వానించటానికి వచ్చాను.”
“ఓహో! అందు కొచ్చావన్నమాట!” సాగదీస్తూ అన్నది మాధవి.
“మరెందు కొచ్చా ననుకున్నావ్!” కొంటెగా అన్నాడు సాగర్.
“నేనేమీ అనుకోలేదు” మూతి విరుస్తూ అన్నది మాధవి.
“అరె, అంతలోనే మెలికలు తిరిగి పోతావెందుకు?”
“మెలికలు తిరిగి పోవడానికి నేనేమన్నా పామునా?”
“కాదు, నగకన్యవు ” మాధవి కళ్ళలోకి చూస్తూ అన్నాడు.
“అదేమీ వర్ణ’నయ్యా బాబూ ! దేవకన్యా! వనకన్యా! జలకన్యా! అంటారు గాని నాగకన్యలా వున్నావని ఎవరన్నా అంటారా?”
“నాకు తెలుగులో ప్రవేశం తక్కువలే.”
“అందుకేగా మా రచయిత్రుల నవలలు చదవమనేది.”
“అయితే నీ అభిమాన రచయిత్రి ఎవరో చెప్పు!”
“ఏమిటీ కొంపతీసి ఆమె దగ్గర కెళ్ళి ప్రేమ పాఠాలు నేర్చుకుంటావా ఏమిటి?”
నీ సంగతి నీ అభిమాన రచయిత్రికే తెలిస్తే నిన్ను హీరోయిన్ గా పెట్టి ఓ కధ రాసెస్తుంది.”
“నిన్ను హీరో గా మాత్రం పెట్టదులే!”
“వద్దు బాబోయ్! నేను కనబడ్డ అమ్మాయినల్లా ప్రేమించలేను. విమానాలు, రాకేట్టులు నడపలేను. ఇంకా ఇంకా మీ హీరో గారు చాలా పనులు చేయాలి – అవన్నీ చేత కాదు.”
“ఇంతకీ నా సంగతి తెలిస్తే అన్నావ్, ఏమిటదీ?”
“అదే, ఆరోజు ప్రైజ్ తీసుకుంటూ , నువ్వు చేసిన గొడవ.”
“ప్రేమ్ ప్లీజ్ ఆ దృశ్యాన్ని మళ్ళీ గుర్తు చేయకు. నా కెందుకో అలా అయిపొయింది.”
“రేస్ లో చాలా అలసిపోయి వుంటావు. ఫిజికల్ గా ఎగ్జటాయి వుంటావు.”
“కాదు, ప్రేమ్ , మానసికంగానే ఏదో అయిపొయింది.”
‘అయితే అది స్టేజ్ ఫియర్.”
“కాదు ఎన్నో సార్లు స్టేజ్ మీద పాడాను, మాట్లాడాను. కాని ఆరోజు నా కెందుకో అలా అయింది. సైకాలజీ పి.హెచ్.డి చేస్తున్నావు. నీవే చెప్పాలి నా కుందుకలా అయిపోయిందో.”
“అయితే నేనడిగే ప్రశ్నలకు సూటిగా సమాధానం చెప్పు.”
“ఓ.కే. ” సోఫాలో సర్దుకు కూర్చోంది.
“ఆరోజు రెండు సార్లు స్టేజ్ ఎక్కావు. రెండవసారి స్పృహ తప్పి పడిపోయావు , అవునా.”
“ఇదేం ప్రశ్న ,  బోడి ప్రశ్న.”
‘అందుకే ముందే సూటిగా సమాధానం చెప్పాలని చెప్పాను. నేనడిగిన ప్రశ్నలకు ‘అవును’ ‘కాదు’ అని మాత్రమే సమాధానం చెప్పాలి. ఎదురు ప్రశ్నలు వేయకూడదు.”
“సరే మళ్ళీ అడుగు”
“రెండు సార్లు స్టేజీ ఎక్కావు. రెండోసారి స్పృహ తప్పి పడిపోయావు , అవునా?”
“అవును, అవునూ! ఈ ప్రశ్న ఎందుకు అడిగినట్లూ?” సాగదీసి అడిగింది మాధవి.
“మళ్ళీ మొదలు – ఎందుకడిగా నంటావా? ఆరోజు జరిగింది నీ కేంతవరకు గుర్తుందో తెలుసుకోవడానికి తెలిసిందా!”
“తెలిసింది, తెలిసింది!” కొంటెగా నవ్వింది మాధవి.
“నువ్వు సీరియస్ గా వుంటేనే! లేకపోతే నే వెళ్ళిపోతా. నాకేం పని లేదనుకున్నావా?”
“అరే! అంతలోనే అలుగుతావేమిటోయ్!” సాగర్ చెయ్యి పట్టుకుని కూర్చో పెట్టింది మాధవి.
“దెన్ బి సీరియస్, అన్సర్ మై కొశ్చన్స్.”
“ఓ.కే.”
“మొదటిసారి స్టేజి ఎక్కి బహుమతి అందుకొని దిగేంతవరకూ నువ్వు మాములుగా వున్నావ్, అవునా!”
అంతవరకు గడ్డం క్రింద చెయ్యి పెట్టుకుని సాగర్ కేసి చిలిపిగా చూస్తున్న మాధవి ఆలోచనలో పడింది.
“కాదు, మొదటిసారి స్టేజి ఎక్కినప్పుడే ఏదో ఏదోగా అయిపొయింది.”
“ఓ ఐసి!”
“అవును, అప్పుడే ఏదో ప్రారంభమయింది.”

అప్పుడే అంటే సరిగ్గా ఎప్పుడో చెప్పగలవా?”
“ఊహు, సరిగ్గా చెప్పలేను.”
“సరే నా ప్రశ్నలకు త్వరత్వరగా సమాధానాలు చెప్పటానికి ప్రయత్నం చెయ్.”
మాధవి తల వూపింది. అంతవరకూ ఇదంతా ఏదో తమాషాగా, ఆటగా తీసుకున్న మాధవి సీరియస్ గా కూర్చున్నది.
“మైక్ లో నీ పేరు పిల్చినప్పుడు-”
“మాములుగానే ఉన్నాను. కొద్దిగా ఎక్సేయిట్ మెంట్! అది మాములుగా అందరికీ ఉండేదే.”
“నువ్వు నాకేమి వివరించవద్దు! నీకేదో అయి పోయిందన్నావే , అది ఎప్పుడు ఎక్కడ ప్రారంభమయిందో తెలియాలి.”
“ఓ. కే స్టార్ట్”
“మైక్ లో పేరు వినిపించినప్పుడా?”
“కాదు”
“స్టేజి మెట్లెక్కినప్పుడా?”
“కాదు”
“స్టేజి మీద నడిచినప్పుడా?”
“కాదు”
“ప్రైజ్ అందుకొంటున్నప్పుడా?”
“అవును”
“ప్రైజ్ ను చూశా?”
“కాదు”
“ప్రైజ్ అందిస్తున్న చేతిని చూసా!”
మాధవి ఎటో చూస్తుంది.
“ప్రైజ్ అందిస్తున్న చేతిని చూసా? కమాన్ అన్సర్ మై క్వశ్చన్ , కమాన్”
“ఓ ప్రేమ్ ” అప్రయత్నంగా అరచింది.
“కమాన్ చెప్పు. ఊ, కం అవుట్”
“అవును, అవును”
“ఆ చేతులు లేలా వున్నాయి.”
“ఎక్కడో ఎక్కడో చూసినట్లుగా.”
“ఆ చేతుల్లో ఏమన్నా ప్రత్యేకత ఉందా?”
“చేతుల్లో లేదు …..ఉంది!”
“చేతులో లేదు కాని ఉంది. ఎక్కడ ఉంది?”
“ఎక్కడో ? ఎక్కడో? మాధవి చూపులు చెదిరి పోతున్నాయి.
“చేతి వేళ్ళల్లో”
“ఏముంది? ఆ వేళ్ళలో ఉన్న ప్రత్యేకత ఏమిటి?”
“ఊ కమాన్! వెళ్ళు వంకరగా వున్నాయా? బాగా లావుగా వున్నాయా?”
“కాదు, తెగిపోయింది. ఒక వేలు తెగిపోయి ఉంది.”
“ఏ వేలు”
`”ఆరో వేలు”
“మాధవీ ” అంటూ సాగర్ లేచి , వణికిపోతున్న మాధవిని పట్టుకున్నాడు. “మాధవీ! మాధవీ!’ అని బిగ్గరగా అరుస్తూ స్తంభించిపోయిన మాధవిని కుదిపాడు.
మళ్ళీ ఏమయింది నాయనా’ గాభరాగా పరుగెత్తుకొచ్చింది మాధవి తల్లి నాగరత్నమ్మ.
ఆమె కేక విని కారేక్కబోతున్న రామనాధంగారు కంగారుగా లోపల కొచ్చారు.
మాధవి కొద్ది క్షణాలలో మాములు మనిషి అయింది.
“ఎందుకర్రా నా చుట్టూ మూగారు ఏమయింది?” అన్నది అందర్నీ కలయ చూసి.
“ఏమయింది సాగర్?” టై వదులు చేసుకుంటూ అడిగాడు రామనాధం గారు.
“ఏమి లేదు సార్, వాళ్ళమ్మ గారూ కంగారుగా పరుగెత్తు కొచ్చేసరికి మీ అమ్మాయిగారూ గాభరా పడ్డారు.”
“నేను కంగారు పడటమేమిటి నాయనా? నువ్వు మాధవీ ! మాధవీ! అని బిగ్గరగా కేకలు పెట్టావు కదా?” అడిగింది మాధవి తల్లి.
‘అబ్బే , అదా! అదీ మీ అమ్మాయి కాఫీ తెస్తానని లోపలికి వెళుతుంటే ఇప్పుడోద్దని కేక వేశానండీ.”
“మీ విడ్డురం బంగారం గానూ, అందుకు కేకలు వేయాలటయ్యా?”
“మీ అమ్మాయి, మీకా శ్రమ ఇవ్వటం ఇష్టం లేక కొంచెం గట్టిగా కేక వేశాననుకుంటాను.”
“నీ చోద్యం బంగారం కానూ! కాఫీ కలపటం కూడా నాకో శ్రమంటావా! ముప్పయ్యేళ్ళుగా గొడ్డు చాకిరీ చేయించుకున్న ఆ జడ్జి గారూ ఒక్క సారి అయినా నీ కెందుకు యీ శ్రమ అన్న పాపాన పోయారా! చిన్నవాడివి వైతే మాత్రమే నాయనా! పెద్ద వాళ్ళ కష్ట సుఖాలు తెలిసినవాడివి. నీ బుద్ది బంగారం నాయనా”
“ఇదిగో బంగారం! మీ నాయన నీకు బంగారం అని పేరు పెట్టాల్సింది. నాగరత్నం అని పేరు పెట్టాడు. ఇనపెట్టేలో బంగారం, వంటిమీద బంగారం , ఆది చాలదన్నట్లు మాట మాటకూ బంగారం తగిలించి మాట్లాడతా వెందుకు నాగరత్నం.”
“ఏ బంగారమయినా మా పుట్టింటి దగ్గర్నుంచి తెచ్చుకున్నదేగా! పదిహేనేళ్ళు ప్లీడరు పని, పదేళ్ళ నుంచి జడ్జి పదవి-”
“చిన్న మెత్తు సంపాదించ లేదంటారు అంతేగా?” సాగర్ మధ్యలో అందుకొని అన్నాడు.
ఏమయినా అసలు విషయం పక్కదారి పట్టినందుకు లోలోన ఆనందపడ్డాడు సాగర్. మాధవి, తల్లిదండ్రుల సంభాషణ సరదాగా వింటున్నది.
“బంగారం లాంటి మాటన్నావు నాయనా!” ఆప్యాయంగా సాగర్ ను చూసి అంది నాగరత్నమ్మ.
“ప్లీడర్ గా బంగారం సంపాయించ గలిగితే జడ్జి నే అయేవాడ్ని కాదు కాదోయ్ సాగర్.” అన్నారు రామనాధం గారు.
“డాడీ, ప్రస్తుతానికి యీ కేసు విచారణ వాయిదా వేసి కోర్టుకు బయల్దేరండి , ప్లీజ్!”
“వెల్ సేడ్ మైకిడ్!” అని రామనాధం గారు టై బిగించుకుంటూ కారెక్కి కోర్టుకు వెళ్ళిపోయారు.
“ఇదీ వరస! చూశావుగా నాయనా?” నాగరత్నమ్మ మురిపెంగా నవ్వుకోన్నది.
‘అచ్చంగా సినిమా డైలాగ్ ఇది, మమ్మీ! మమ్మీ నువ్వు సినిమాకు డైలాగ్స్ రాయకూడదూ!” తల్లి భుజం పట్టుకొని అల్లరి చేసింది మాధవి.
“ఉన్నారుగా! ఆయన్ను రాయమను”
“అబ్బ, ఇదీ అసలు సినిమా డైలాగు.”
“ఈ మహత్తర సన్నివేశంలో మీ అభిమాన రచయిత్రయితే ఏ డైలాగు రాస్తుందో చెప్పగలరా మాధవి గారూ!”
“ఏమిటా జానపద హిరోలా ముఖమూ, నువ్వునూ!”

The post ఇదీ కధ 1 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.