The post వెన్నెల రాత్రి 7 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post వెన్నెల రాత్రి 6 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post వెన్నెల రాత్రి 5 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

The post వెన్నెల రాత్రి 4 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

“ఎనిమిదింటికంతా వచ్చేయండి” అన్నాడు వెంకటేశ్వర్లు. మేము తిరిగొచ్చేశాం. చీకట్లుపడ్డాయి.

తాగేవాళ్ళమంతా చేరి చెరో క్వార్టర్ చీఫ్ తాగాం. తిరిగి  అదే పచ్చిపులుసన్నం తిని చేతులు కడుక్కునేటప్పటికి టైమ్ ఏడున్నర అయింది

వీధి దీపాలు లేకపోవడంతో తార్రోడ్డు అయినా వేగంగా అడుగులు వేయలేకపోయాం. అందులోను కూడా ముసలీముతకా, మేం వెళ్ళేటప్పటికి ఆ ఇల్లు కొత్తగా కనిపించింది. ఇల్లంతా అప్పుడే అలికారు కాబట్టి పేడ వాసన మధ్యలో సున్నం పిండితో వేసిన పెద్ద ముగ్గు. దాని మధ్యలో చతురాస్రాకారంలో ఈతపట్టల్తో నేసిన చిన్న తడికలాంటిది వుంది.

మేము అంతా ఆ ముగ్గురు వదిలిపెట్టి చుట్టూ కూర్చున్నాం. మరో పదినిముషాలకి వెంకటేశ్వర్లు వచ్చాడు. తలంతా విరబపోసుకున్నాడు. నుదుటున పెద్ద కుంకుమబొట్టు పెట్టుకున్నాడు. చూస్తుంటేనే ఒళ్ళు జలదరించినట్లయింది. ఆయన ఈతాకు తడికమీద కూర్చున్నాడు. పక్కన అసిస్టెంట్ కూర్చున్నాడు.

వెంకటేశ్వర్లు ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఆయన్ని చూస్తుంటేనే ఏదో మత్తు అవహిస్తున్నట్లుంది.

అసిస్టేంట్ తన ముందున్న డప్పులాంటిదాని మీద చిన్నపుల్లతో రాయడం మొదలుపెట్టాడు.

దాని సౌండ్ ఎలా వుందంటే ఏదో జంతువు గొంతును పులి పట్టెసుకున్నప్పుడు అది ఎలా అరుస్తుందో అలా వుంది. ఊరికి దూరంగా విసిరేసినట్టున్న ఇంట్లో ఆ సౌండ్ భయాన్ని కలిగిస్తోంది. మనం ఎక్కడికో పాత రోజుల్లోకి వెళ్ళిపోయినట్టుంది.

వెంకటేశ్వర్లు మెల్లిగా ఊగటం ప్రారంభించాడు.

చంద్రయ్య వాలిపోయాడు.

గొంతు వెంకటేశ్వర్లుదే అయినా ఆ చెబుతున్నదంతా చంద్రయ్యేనని తెల్సిపోయింది.

మొదట తాను ఎంత గొప్పగా బ్రతికింది చెప్పుకొచ్చాడు. ఆ తర్వాత తన భార్యనీ, తన పిల్లల్ని ఎంత ప్రేమించిందీ చెప్పాడు. ఆ తరువాత తన భార్య తనకు తెలియకుండా ఎలా రంకు సాగించింది. చెప్పుకొచ్చాడు.

ఈ మాటలు చెబుతూ చంద్రయ్య ఎంత కోపగించుకున్నాడంటే జయలలిత ఎదురుగా వుంటే పీకనులిమి చంపేవాడనిపించింది.

ఇక ఆరోజు తాను ఎలా చచిపోయిందీ చెప్పాడు. తాను సైకిల్ పైన వస్తుంటే ఎవరో కుర్రాడు వచ్చి అపి తన గుండెలమీద కొట్టి చంపేశాడంట. ఇది చెప్పిన తర్వాత,  ఇక తన ప్రతిరూపాలుగా మిగిలిన తన పిల్లల్ని ఎలా చూసుకోవాలో చెప్పాడు.

పిల్లల్ని ఎలా పెంచాలో, ఎలా పెద్దచెయ్యాలో చెబుతుంటే అడంగులు ఎలా ఏడ్చారంటే వెంకటేశ్వర్లు అసిస్టెంట్ కూడా వలవలా ఏడ్చేశాడు. వాళ్ళు ముక్కు చీదడాలు చూస్తుంటే చంద్రయ్య మరీ రెచ్చిపోయాడు.

అప్పుడు ” తట్టినట్టు తనకు ఇంతకీ నిన్నెవరు చంపింది?” అని గురవయ్య డైరెక్టుగానే అడిగాడు.

“ఇంకెవరు నా భార్య లవ్వరు….” అని చెప్పి మళ్ళీ  ఏడ్చాడు చంద్రయ్య.

అంత క్లియర్ గా ఇన్ని విషయాలు చెప్పాక ఇక ఏముంటాయ్ సందేహాలు? పదిగంటలకి ముగిసింది రంగం. అందరం బయటేపడ్డాం. ఏడ్చి ఏడ్చి ముఖాలు ఉబ్బరించాయి. పదకొండు గంటలకు ఓ లారి ఎక్కి అందరం ఇంటికి చేరుకున్నాం”

” ఎవరు చంపేశారో తెలిసిపోయింది కదా. మరి ఆ చంపేసిన వాడ్ని ఏమైనా చేశారా?” సురేష్ అడిగాడు.

“అక్కడే ఓ కొత్త చిక్కొచ్చిపడింది.”

“ఏమిట్రా?” అన్నాడు సురేష్ వర్మ.

“జయలలిత లవ్వరు అన్నాడుగానీ ఏ లవ్వరో చెప్పలేదుగదా. అమెకి పుట్టింట్లో ఒకడూ, మెట్టిన ఊర్లో ఇంకొకడూ వున్నాడంటా. మరి ఆ ఇద్దరిలో ఎవరో తెలియదు. పోని మళ్ళీ రంగం పెట్టిద్దామంటే వెంకటేశ్వర్లు ఒప్పుకోలేదు. స్వర్గంలో చంద్రయ్య చాలా బిజిగా వున్నాడంటూ ఇప్పుడు కాదన్నాడు.”

“అంటే అమె పాతివ్రత్యమే అమె లవ్వర్లను కాపాడిందన్న మాట” పగలబడినవ్వాడు సురేష్ వర్మ. కొంతసేపు నవ్వి తమాయించుకుని-

“ఇందులో తేలిన నీతి ఏమిటంటే, ఒకవే్ళ రంగంలో నీ భర్తను ఎవరు చంపిందో తెలియకుండా కన్ ప్యూజన్ లో పడవేయడానికి స్త్రీకి ఒకరికి మంచిన ప్రియుళ్ళు వుండాలని…..” అని మళ్ళీ నవ్వుకున్నాడు.

బాబు మాత్రం తన యజమాని ఎందుకంతగా నవ్వుకున్నాడో తెలియక కనుక్కోవడానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.

“అయినా మీరు తప్పుచేశారు. ఈసారి రెండు క్వార్టర్ల చీప్ కు వెంకటేశ్వర్లు మాట్లాడుతుండేవాడు. చీఫ్ అంటే చంద్రయ్యకు చేదా ఏమిటి?” అని గేలిచేస్తూ నవ్వుతున్న సురేష్ వర్మను బాబు అడ్డుకున్నాడు.

“మీకు నవ్వులాటగా వుందిగాని ఆత్మలు అలా చీప్ కి, పుల్ కి దిగిరావు.”

” సరేలేరా…చి్ట్టిబాబు విషయం ఏమైంది?” అని ఆ టాపిక్ మార్చి సిగరెట్ వెలిగించాడు.

ఇక అక్కడ్నుంచి అవీ ఇవీ మాట్లాడుతూ చివరికి తనకు కావాల్సిన ప్రశ్న అడిగాడు.

“మన ఉదయం రోజునుంచి చూస్తున్నాను- బావి దగ్గర నిల్చుంటుందే అమె ఎవరు?” క్యాజువల్గా అడిగాడు.

“ఎవరూ?” అంటూ సడన్ గా గుర్తొచ్చినట్టు ముఖం పైకెత్తాడు.

“అమె…. కాంట్రాక్టర్ నరేంద్ర భార్య కదూ” అని కరెక్టు కాదా అన్నట్టు యజమాని వైపు చూశాడు.

“కరెక్ట్! అమే… మనూరు అయితే నాకు తెలియదూ” అని మళ్ళీ అతనే ” ఇంతకీ ఏ ప్రాంతం వాళ్ళది….?” అంటూ ప్రశ్నించాడు సురేష్ వర్మ.

“అయనది ఒంగోలు దగ్గరున్న సంగరాయకొండ. అమెది నెల్లూరు జిల్లా కావలి. అయనే మా కుండూరు బ్రిడ్జి కడుతోంది….” చెప్పాడు బాబు.

“బాగానే మిగులుతోందా?” అడిగాడు సురేష్ వర్మ.

” ఆ వివరాలు నాకేం తెలుస్తుంది? మొత్తానికి బాగానే వున్న కుటుంబం కాని ఆ దంపతులకి భగవంతుడు అన్నీ ఇచ్చి ఒక్కటే వక్రం పెట్టాడు. ఇద్దరూ చూడటానికి బట్టలు వేసుకున్న చిలకాగోరింకల్లా వుంటారు. కాని లోపమంతా పిల్లలు లేకపోవడమే!”

“పిల్లల్లేరా?” షాక్ తిన్నట్టు అడిగాడు సురేష్ వర్మ. ఆ విషయం వింటుంటే తనకీ బాధగానే వుంది.

ఇక బాబు చెప్పగలిగే విషయాలు ఏమీ వుండవు. అందుకే పనిదగ్గరికి వెళ్ళమన్నాడు.

అలా అన్యమనస్కంగానే మద్యాహ్నం వరకు గడిపాడు. ఇక అక్కడ వుండలేక ఇంటికొచ్చేశాడు.

అంత  ఎండలో వచ్చేటప్పటికి చెమటతో స్నానం చేసినట్టయిపోయాడు.

భోజనం చేశాక నిద్రపట్టేసింది.

అయిదు గంటలకు లేచాడు.

రాత్రి  ఉభయాల దగ్గరికెళ్ళి శశిరేఖను చూడాలనిపించింది. అయినా వెళ్ళకూడదనుకున్నాడు. కాని మనసు  అతని మాట వినటంలేదు. ఇక లాభంలేదని దేవాలయం దగ్గిరికి వెళ్ళాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. తయారయ్యేటప్పటికి పొద్దుపోయింది.

వేసవికాలం సాయంకాలాలు బావుంటాయి. అంతవరకు ఎండతో వుడికిపోయిన ప్రపంచం ఒక్కసారిగా చల్లబడిపోతుంది. అద్దం ముక్కలాగా నీలం అకాశం మెరుస్తుంటుంది.

చెట్లు గాలిని మేస్తున్నట్టు కదులుతుంటాయి. అప్పటివరకు ఇళ్ళల్లో బిగుసుకుపోయిన జనం వీధుల్లోకి ప్రవహించడం మొదలుపెడతారు.

ఎలాగయినా ప్రసాదం పెట్టే సమయానికి దేవాలయం దగ్గిరికి వెళితే శశిరేఖను చూడొచ్చని అతనికి తెలుసు. బాబు వుంటే  ఇబ్బందిగా వుంటుందని అతన్ని పంపించేశాడు.

ఆ సాయంకాలం వేళ అమెనే తలుచుకుంటూ అటూ ఇటూ నడవటం మొదలుపెట్టాడు.

సినిమా పాటలైపోయి భజన ప్రారంభమైంది.

ఒకరి గొంతులు మరొకరి గొంతులతో కలపక భజన ఛండాలంగా వుంది. ఈ భజనకంటే ఆ సినిమా పాటలే కాస్తంత నయమనిపిస్తోంది.

మరో గంటకు భజన ముగిసింది.

ఆరోజు ఉభయదాత వెంకటరెడ్డి హూంకరించి రాబట్టి ఆ మాత్రమైన భజన జరిగుంటుంది. లేదంటే అదీలేదని తెలుసు సురేష్ కి.

భజన అయిపోవడంతో తొందరగా మిద్దెపైనుంచి దిగాడు. షర్ట్ వేసుకును బయలుదేరాడు

అప్పటికే కొందరు అరుబయట నిద్రపోతున్నారు. ఎండాకాలం కాబట్టి మొత్తం వీధంతా బెడ్ రూమ్. ఆకాశంలో చందమామ బెడ్ లైట్. అతను దేవాలయం దగ్గర్లోవున్న చిన్నస్వామి ఇంటి ముందున్న గోడదగ్గర నిలబడ్డాడు.

చిన్నస్వామి ఇల్లు చాలా పెద్దది.

ముందుభాగంలో విశాలమైన వరండా.దానికి ఇరువైపులా పూర్వం కూర్చోవడానికి కట్టే పెద్ద  అరుగులున్నాయి.

ఆ అరుగుల్లో తూర్పువైపు ఉన్నది దేవాలయం. వెనక  ఉంటుంది. అక్కడ నిలబడితే దేవాలయం ముందున్నవాళ్ళు మనకి స్ఫష్టంగా కనిపిస్తారుగానీ వాళ్ళకి మనం అంత స్పష్టంగా కనిపించం. ఆ ఉద్ధేశ్యంతోనే అతను అక్కడ నిలబడ్డాడు.

భజన అయిపోవడంతో గంధం పంచే కార్యక్రమం సాగుతోంది. దేవుడికి ప్రసాదంతోపాటు గంధం కూడా పంచుతారు. దాన్ని వచ్చిన వాళ్ళకంతా పంచుతారు.

అందులో కొంత రాసుకుని మిగిలినదాన్ని పక్కవాళ్ళకి పూసి ఆట పట్టిస్తుంటారు కొందరు.

జనం రావడం మొదలుపెట్టారు. ఒక్కొక్కరూ వచ్చి గుంపులో చేరి ప్రసాదం కోసం చూస్తున్నారు.

వెంకటరెడ్డి హడావుడి పడిపోతున్నాడు.

“హారతయ్యాక ముందు మర్యాదలు పంపు….” అని లోపలున్న వాళ్ళకి హెచ్చరించాడు. ఆ ఊళ్ళో మొత్తం ముగ్గురికి దేవుడి హారతి తరువాత ప్రత్యేకంగా పళ్ళాలతో ప్రసాదాన్ని ఇళ్ళకు పంపుతారు.

అందులో ఒక కుటుంబం సురేష్ వర్మది.

రెండోది ఆ ఊళ్ళో గతంలో జమిందారుగా వున్న వెంకటరెడ్డిది. మూడవది ఓ కరణాల కుటుంబం.

సురేష్ తన చేతుల్లోని గంధాన్ని అలానే వుంచుకున్నాడు. గుప్పెటను ఎంత మూస్తే  అంత సువాసన పైకి లేస్తోంది.

“ఏమిటయ్యా గంధం అలా అరచేతిలో పెట్టుకున్నావ్? నీకు నచ్చిన వాళ్ళు లేరనా? లేదూ ఇంకా రాలేదనా?” అన్న మాటలు వినిపించాయి.

అతను ఎవరిని పక్కకి తిరిగాడు. చింతామణి నవ్వుతోంది. పళ్ళు కనపడని అమె నోరు అచ్చం గంధం అయిపోయిన గిన్నెలా వుంది.

సురేష్ వర్మ ఏమీ మాట్లాడలేదు. చింతామణిలాంటి తెలివయిన దాని దగ్గర మౌనమే మంచిది. అందులోనూ ఇలాంటి విషయాల్లో చింతామణి ఘటికురాలన్న పేరుంది. ప్రేయసీ ప్రియుల్ని కలపడంలో అమె చాలా అందెవేసిన చేయి. అమెది బాల్యవివాహం. అమెకు ఊహ తెలిసేసరికి భర్త సన్యాసుల్లో కలిసిపోయాడు.

అప్పట్నుంచి ఒంటరి జీవితం. కొన్నాళ్ళకు బతుకు మరీ దుర్భరమైపోయింది. ఆ సమయంలోనే మధ్యవర్తిత్వం నెరపేది. చింతామణి టాకిల్ చేసిందంటే విడిగా వున్నవాళ్ళు జంటలైపోవాల్సిందే.

“నా దృష్టిలో ఏదీ అక్రమసంబంధం కాదు. మనసుపడి చేసేది ఏదైనా సక్రమమే. మనసులేకుండా భర్తతో కాపురం చేసినా అది అక్రమ సంబందం. కిందకి  వస్తుంది. అందుకే ఇష్టంవుండీ కలవలేనివాళ్ళను సహాయం చేసేదాన్ని. నా దృష్టిలో ఏ ఇద్దరి పరిస్ధితులూ ఒకటివిగా వుండవు. కాబట్టే ఒకర్ని విమర్శించే హక్కు ఇతరులకు వుండదు” ఇదీ చింతామణి తత్వం. అప్పట్లో ఎందరో జంటల్ని కలిపిన పేరుంది అమెకు.

“అప్పుడు నేనున్న దరిద్రం అలాంటిది. ఒక లీటర్ కిరసనాయిల్ కోసం కూడా జంటల్ని కలిపిన సంధర్భాలున్నాయి. ఇప్పుడు ఆ పరిస్ధితి లేదు. అందుకే అలాంటి వాటికి పుల్ స్ఠాప్ పెట్టేశాను” చింతామణిని ఏవరయినా పాతజీవితాన్ని గుర్తుచేస్తే చెప్పేదది.

అవన్నీ నిజమే. అప్పుడెప్పుడో అలా తను మద్యవర్తిత్వం చేసేది. గాని చాలా ఏళ్ళుగా అలాంటివి మానేసింది. అప్పట్లో ఎన్నో బాధలుపడి కొంత డబ్బు పోగెయ్యగలిగింది. దాన్ని వడ్డీకి తిప్పుకుంటుంది. అదీ ధర్మ వడ్డీ నూటికి నెలకు రూపాయి.

ఎవరికి ఏ కష్టమొచ్చినా తన చేతనయిన సాయం చేస్తుంది. ఇతరులకు సహాయం చేయడంలో చింతామణిలో సమవుజ్జీగా నిలిచేది. ఆ ఊళ్ళో ఎవరయినా వున్నారంటే అది గంగారత్నమే! అమెకీ చింతామణి వయసే వుంటుంది.

“అదిగో… వస్తోంది చూడు నీ సుందరి” అంది తల అటువైపు తిప్పుతూ.

అమె తలతిప్పిన వైపుకి అతను తన చూపును నిలబెట్టాడు.

శశిరేఖ మరో యిద్దరితో కలిసి వస్తోంది. చుట్టూ మానవకాంతలే కాదు. గంధర్వస్త్రీలు, అప్సరసలు, ప్రబంధనాయికలుగా వున్నా అమె అంటే ప్రత్యేకంగా కనబడుతుందనిపిస్తోంది.

అమె బావిదగ్గరే ఆగిపోయింది.

అక్కడేదో అదృశ్యరేఖ ఉన్నట్టు, అది తను దాటరాదన్నట్టు ఆ వెళ్ళినవైపు చూస్తూ నవ్వుతోంది.

అక్కడికి బార్ లైట్ షేడ్ మాత్రం వెళ్ళడంవల్ల అమె ఆ వెలుగుల్లో పాలరాతి దేవాలయంలో వున్న రాగిదీపపు స్ధంభంలా వుంది. అందులోని వత్తి వెలుగుతున్నట్టు అమె పెదవులమీద చిరునవ్వు కనబడుతోంది.

వెన్నెల బ్యాక్ డ్రాప్ లో బావిగట్టున అమె నిలబడి వుండటం, అమె వెనక బావికున్న గిలక నిశ్చలంగా కనబడటం- అదేదో తైలవర్ణచిత్రంలా వుందే తప్ప కనబడుతున్న దృశ్యంలా లేదు. అతను అమెను అలాంటి తన్మయత్వంలోనే కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.

అతను ఆ లోకంలో లేడని గుర్తించిన చింతామణి తన ఉనికిని తెలియజేయడానికన్నట్టు పొడిగా దగ్గింది.

అతను ఉలి్క్కిపడ్డట్టు కదిలాడు.

The post వెన్నెల రాత్రి 3 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

“ఇంతకీ ఎవరామె?” రహస్యంగా అర్దిస్తున్నట్లడిగాడు.

“పేరు మాత్రమే చెప్పగలను. ప్రస్తుతానికింతే” అని ఓ క్షణం ఆగి “పేరు శశిరేఖ” అంది.

వెన్నెలంతా తన గుండెల్లో పరుచుకున్నట్లు అతను అనుభూతికి లోనయ్యాడు ‘శశిరేఖ’ – ఆ అక్షరాలను మనసులో రాసుకుంటున్నట్లు పెదవులను ఆడించాడు.

ఇదంతా దొంగచాటుగా గమనిస్తున్న మరో వ్యక్తి కూడా అటువేపు కదిలింది.

శశిరేఖను రక్షించుకోవడం కోసం ఆ వ్యక్తి ఆమె దగ్గరికి త్వర త్వరగా అడుగులేసింది.

*    *    *    *

సురేష్ వర్మకు నిద్రరావడం లేదు. మామూలుగా అయితే ఓ పుస్తకం చదువుతూ అలా నిద్రలోకి జారిపోయేవాడు. కానీ ఎందుకనో ఆరోజు పుస్తకం మీదకి దృష్టిపోవడంలేదు.

కళ్ల ముందునుంచి శశిరేఖ రూపం చెదిరిపోవడంలేదు.

శ్రీశ్రీ గేయం గుర్తుకొస్తోంది.

వేళకాని వేళలలో, లేనిపోని వాంఛలలో, దారికాని దారులలో, కానరాని కాంక్షలలో దేనికొరకు, దేనికొరకు దేవులాడుతావ్? ఏం కావాలి తనకు?

ఆమె నుంచి ఏం కోరుకుంటున్నాడతను? కానీ విషాదమేమిటంటే, మనం ఎదుటివ్యక్తి నుంచి ఏం కోరుకుంటున్నామో తెలియకపోవడమే.  తనకూ అంతే. ఏమిటో దానికి తన దగ్గరా జవాబులేదు. ఆమెతో ఎప్పుడూ మాట్లాడాలని వుంది. తనతో గడపాలని వుంది. ఎండ, వానా, పగలూ, రాత్రీ, చలీ, ఇలా ప్రకృతి మార్పులన్నీ తనతో పంచుకోవాలనుంది.

గ్రీష్మం నుంచి వసంతం వరకు ప్రతి రుతువునూ తనతో అనుభవించాలనుంది. తనతో నవ్వాలనుంది.  తనతో కలిసి ఏడ్వాలనుంది. తనతో  కవిత్వం చెప్పించుకోవాలనుంది. కవిత్వం చెప్పాలనుంది. తనతో ప్రపంచమంతా రివ్వుమని చుట్టి రావాలనుంది.

అదేసమయంలో తనతో ఏ అడవిలోనో చిన్న కుటీరంలో జీవితాంతం ఉండిపోవాలనుంది.

ఇలా అనిపించడాన్ని ఏమంటారు?

ప్రేమా? ఆకర్షణా, మోహమా, శృంగారమా?

ఏమని పిలవాలీ దీన్ని.

మొత్తానికి తనకి ఆమె ధ్యాస తప్ప మరొకటి లేకుండా బతకాలనుంది. కానీ అదెలాసాధ్యం?

ఆమెకు పెళ్లయింది. మరి పిల్లలున్నారో లేదో తెలియడంలేదు. ఆమెమీద తన అధికారం ఏమిటి?

అతనికా సమయంలో ఏమీ తెలియడం లేదు. తనమీద తనకే జాలి లాంటిది కలుగుతోంది.

అతనికి ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు విన్న కథ గుర్తొచ్చింది. నాలుగో తరగతి, అయిదో తరగతి చదివేరోజుల్లో ఎవరైనా కథలు చెబుతుంటే అవి నిజంగా జరుగుతున్నయని భావించి వాటికి కలిగిన కష్టం గురించి ఏడ్చేసేశాడు. పులీ ఆవు కథ విన్నప్పుడైతే అతని బాధ వర్ణనాతీతం. … ఎలాగైనా ఆవుతోపాటు అడవికివెళ్ళి ఆవును వదిలెయ్యమని, దానికో చిన్నదూడ వుందని చెప్పాలని తెగ తాపత్రయపడిపోయేవాడు.

అది కథ అని, అలాంటి ఆవుకానీ, పులీకానీ లేవనీ తల్లి ఎంత చెప్పినా వినలేదు. కొంచెం పెద్దయ్యాక అంత అమాయకత్వంలేదు గానీ, ఆ పాత్రలు నిజమని నమ్మినంత గాఢంగా ఫీలయ్యేవాడు. కథ విన్న చాలా రోజులవరకు ఆ పాత్రలే కళ్లముంది మెదిలేవి. ఇప్పుడు తన స్థితిలాంటిదే గతంలో ఓ తిప్పడు ఎదుర్కొన్నాడు. ఆ కథ ఇప్పుడు గుర్తొస్తోంది.

ఓ రాజ్యాన్ని రాజు పాలిస్తుంటాడు. ఆయనకి పద్దెనిమిదిమంది భార్యలు. చిన్న భార్య చాలా సౌందర్యరాశి.

రాజు అంతఃపురంలో బట్టలు ఉతికేందుకు తిప్పడు అనే వాడొకడుంటాడు.  వాడు  అనుకోకుండా ఓరోజు చిన్నరాణీని చూస్తాడు. ఆమె అందానికి దాసుడయి పోతాడు. అయినా ఇద్దరికీ ఎంత భేదం?

మొహానికి అదంతా ఏం తెలుసు?

ఇత తిప్పడు ఆమెమీది కోరికతో సన్నగా అయిపోతాడు. ఆ తరువాత కథ చాలానే వుంది. ప్రస్తుతం తను కూడా వాడిలాగా అయిపోయాడు. లేకుంటే ఇంతమంది అమ్మాయిలుండగా, తనకు ఆమెమీద కోరిక కలగడమేమిటి? పాపం మానస – తనకోసమే యవ్వనాన్నంతా అలా దాచి పెట్టుకుని కూర్చుంది.

కానీ అదేమిటో ఈ మనసు? ఆమెమీదకి పోవడంలేదు. తను ఇప్పుడంటే ఇప్పుడు శ్రీనివాసరావు, మానసతో ఘనంగా పెళ్లి జరిపించేస్తాడు. కానీ మానసను చూస్తే తనకెందుకో ఏ ఫీలింగూ కలగదు. పోనీ  మానసకు ఏం తక్కువంటే తన దగ్గర సమాధానమేమీలేదు.

ఈ రేఖను చూస్తూనే  స్పందించినంత హృదయం మానస దగ్గర అలా ముడుచుకుపోతుందేమిటి? యాడ్లర్ గానీ, యూంగ్ గానీ ఎవరూ జవాబు చెప్పలేదు. తన మనస్సు గురించి తనకే తెలియనప్పుడు వాళ్లకెలా  తెలుస్తుంది?

శశిరేఖ ఆలోచనల నుంచి తప్పించుకోవడానికన్నట్లు డాబామీద కొచ్చాడు.

పిండారబోసినట్లు వెన్నెల. నూర్పిళ్లు అయిపోవడంతో పొలాలన్నీ బీడుగా వెన్నెల్లో ముగ్గుపిండి గాలికి రేగుతున్నట్లు కన్పిస్తున్నాయి. ఈ వెన్నెల్లో దూరంగా పొలాలమధ్య శశిరేఖతో వెన్నెల కుప్పలాట  లాడితే ఎలా వుంటుంది?

మళ్లీ శశిరేఖ కిందనుంచి పైకొచ్చినా వీడని తలుపులు. ఎలా భరించడం?

బాబు కిందనుంచి  పరుపుతెచ్చి వేశాడు. మళ్లీవెళ్ళి ఈసారి దిళ్ళూ దుప్పట్లూ తెచ్చి పరిచాడు!

ఇక మిగిలింది బాబుతో మాట్లాడటం. అలా అయినా శశిరేఖ ఆలోచనలనుంచి తప్పించుకోవచ్చని బాబుని పిలిచాడు.

“ఇలా కూర్చోరా కాసేపూ”

“అలాగే” నంటూ వాడు కూర్చున్నాడు.

“ఏరా! నువ్వో నిజం చెప్పాల్రా” పరుపుమీద కూర్చుంటూ అడిగాడు.

“ఏమిటండీ?”

“నువ్వెవరినైనా ప్రేమించావురా?”

వాడు ఓ మారు ఉలిక్కిపడ్డాడు. అలాంటి  ప్రశ్నలడుగుతాడని వూహించలేదు. ” ఎందుకలా అడిగారు. కారణమేమైనా వుందా……?” అన్నాడు.

“అదంతా నీకెందుకురా – ముందు జవాబు చెప్పు” అన్నాడు సురేష్ వర్మ.

“లేదు. ప్రేమంటే ఎలా వుంటుందో కూడా తెలియదు. పోనీ ప్రేమంటే అందరికంటే  ఎక్కువ ఇష్టమనుకుంటే అలాంటి యిష్టం ఎవరి మీదా కలగలేదయ్యా.”

‘మరి నీ భార్యంటే?’

“అలాంటివేమీ లేవు. కలిసి  కాపురం చేస్తున్నాం. అంతే – అసలు మాకా ఆలోచనే రాకుండా పెళ్లి అయిపోయింది. నాకిప్పుడు ముప్పైదాకా వుంటాయనుకుంటాను. ఎనిమిది సంవత్సరాలక్రితం అంటే నాకు ఇరవై రెండున్నప్పుడు మా నాయన ఓరోజు పిలిచి ‘ఒరేయ్ నీకు పెళ్లిరా’ అన్నాడు. పక్కనున్న మా అమ్మ పెళ్లికూతురి వివరాలు  చెప్పింది.”

“అంటే – నువ్వు పెళ్లిచూపులక్కూడా వెళ్లలేదన్నమాట.”

“ఉహూఁ! అమ్మానాయన  చూడడమే. పెద్దవాళ్లకి తెలియదా అనుకుని సరేనంటూ తలాడించాను”

“పెళ్ళిపీటల మీదనేనా ఆమెను చూడడం” అని అడిగాడు సురేష్ వర్మ.

“ఆఁ! నుదుటున బాసికం, పెద్ద అంచుతో గాడీరంగులో వున్న  పట్టుచీర, మెడనిండా నగలు – ముఖమే సరిగా కనిపించలేదు. బావుందిలే అనుకున్నాను.”

“ఈ ఎనిమిదేళ్ళ సంసారం……?”

బాబు అతని మాటలకు మధ్యలో అడ్డు తగిలాడు. ” బావుందా అని అడుగుతున్నారా? బావుందోలేదో  కూడా నాకు  తెలియదు. అంతమాట ఎప్పుడూ ఆలోచించలేదు కూడా” అన్నాడు.

అందుకే వాడు హ్యాపీగా వుంటాడనిపించింది సురేష్ వర్మకి. వాడు దేన్నీ సీరియస్ గా  తీసుకోడు.  శరీరం ఎలా చెబితే అది చేస్తాడు. జీవితం  జీవించడానికే. వాడే ఒక విధంగా కరెక్ట్! ఇలా సంఘర్షించుకోవడాలూ, సందేహించుకోడాలూ  వుండవు.

“బాబుగారూ! నా మాట వినండి” బాబు కాసేపు మౌనం తరువాత అన్నాడు.

“ఏమిట్రా?”

“మానసమ్మకు మీరంటే పడి చచ్చిపోతుంది. ఆమె మీమీద చూపించే ఇంట్రెస్ట్ చూసే బహుశా ప్రేమంటే ఇదేనేమో  అనుకున్నాను.

మీరంటే  ఆయమ్మకి ఎంత ఇష్టమో  చెప్పలేను. ఆమెను పెళ్లిచేసుకోండి. అమ్మగారు కూడా ఎంతో  సంతోషిస్తారు.”

“నాకామెను చూస్తే ఏ భావనా కలగడంలేదురా” అన్నాడు సురేష్.

“మాకంతా కలిగిందా? పెళ్లి చేసుకుంటే అదే  కలుగుతుంది” వాడు మధ్యలోనే దూరి అతను చెప్పేదాన్ని  ఖండించాడు.

వాడు చెప్పింది నిజమేననిపించింది సురేష్ వర్మకి. అయినా తనమీద  ప్రేమ  కలగకుండా, తనతో గడపాలన్న గాఢమైన కోరిక లేకుండా ఎలా పెళ్లి చేసుకోవడం? సాయంకాలం ఓ పూట సరదాగా గడపడానికే మనం మనకు నచ్చిన  స్నేహితుడి దగ్గరకు  వెళతాం తప్ప, ఎవరి దగ్గరికంటే వాళ్ళ దగ్గరికి వెళతామా?

“సరేలేరా! ఇది ఇప్పుడు ఈ క్షణాన మనిద్దరిమధ్యా తెగే విషయంకాదు గానీ వెళ్లిరా. రేపు నేరుగా మావిడితోటకే వెళ్లిపో.  నేను నిదానంగా వస్తాను.”

“అలాగే!”

వాడు వెళ్ళిపోయాడు.

రాత్రి అలస్యంగా పడుకోవడంతో మరుసటిరోజు ఉదయం పది గంటలకి నిద్ర లేచాడు.

నిద్ర లేస్తూనే శశిరేఖ గుర్తొచ్చింది.

కలల్లో కూడా అమే. కల అంతా ఏదో జీవపదార్దం సాగినట్టు స్పష్టత లేకుండా సాగింది. కానీ తనమీద అమె ఎంత ప్రభావం చూపుతుందో తెలిసింది.

అమెను తలుచుకోగానే కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది. అమె గురించి మరిన్ని వివరాలు తెలుసుకోవాలి. తనకున్న స్టార్ ప్లస్ మరియు స్టార్ మూవిస్ ఛానల్  బాబు ఒక్కడే. వాడు ఈపాటికి మామిడితోటకు మందు కొట్టిస్తూ వుంటాడు. తనూ అక్కడికే వెళితే, కాలక్షేపంతోపాటు వివరాలు కూడా తెలుస్తాయి. ఈ ఊహతోనే కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది.

నిద్రపడక మీదనుంచి లేచి తయారయ్యాడు. టిఫిన్ తిన్నాక మామిడితోటకు బయల్దేరాడు.

“మధ్యాహ్నంకూడా రాను, నాకూ బాబుకూ క్యారియర్ పంపించు” అని చెప్పాడు తల్లితో.

అతను మామిడితోటకు చేరుకునేటప్పటికి పదకొండు గంటలైంది. ఎండ ఎక్కువైపోయి, కళ్ళను చీలుస్తున్నట్లు ఎండమావులు దారాలు దారాలుగా కనిపిస్తున్నాయి. బంగారాన్ని కాలుస్తున్న కొలిమిలా వుంది అకాశం. పక్షులు ప్రాణాల్ని రెక్కల్లో పెట్టుకొని చల్లని ప్రదేశంకోసం సాగుతున్నాయి. జోరిగల రొద మొత్తం మామిడితోటనంతా ఓ స్పికర్ కింద మార్చేశాయి.

సురేష్ ను చూడగానే బాబు పరుగున ఎదురొచ్చాడు

“పనెలా జరుగుతోందిరా?”

కంచెపని జరుగుతోంది. దాంత పాటు రంగడు, శీను చెట్లుక మందు కొడ్తున్నారు.

ఇద్దరూ నడుచుకుంటూ పని జరుగుతున్న ప్రదేశానికి వెళ్ళి కొంత సేపు అక్కడే వుండి తిరిగి బయల్దేరారు. తోట మొదట్లో ఓ చిన్న పెంకుటిల్లు వుంది.

చాలా ఏళ్ళనాటిది. కాలం అంచున నిలబడి ఎప్పుడో పడిపోయేటట్లుగా వుంటుంది. లోపల మంచం, దానిమీద దుప్పట్లూ, దిళ్ళూ వుంటాయి. తినడానికి ప్లేట్లూ, గ్లాస్ లు లాంటివి మరికొన్ని వున్నాయి.

ఆ ఇంటి ముందున్న ఓ చెట్టు నీడలో కుర్చీ వేయించుకుని కూర్చున్నాడు సురేష్ వర్మ. “నువ్వూ కూర్చోరా. పని జరగడం ఇక్కడ్నుంచి కనిపిస్తోందికదా?”

“సరేలెండి.” అంటూ వాడు ఎదురుగా టవల్ పరుచుకుని కూర్చున్నాడు.

“ఏమిట్రా విశేషాలు?” బాబుని మెల్లగా మొగ్గులోకి దింపాలి. డైరెక్టుగా శశిరేఖ గురించి అడిగితే వాడు కనిపెట్టేసే ప్రమాదం వుంది. అందుకే మాటల్ని ప్రారంభించాడు సురేష్ వర్మ.

“విశేషాలా”? విశేషాలంటే చాలానే వున్నాయండి. బ్రాందీ సీసాలు ఊర్లలో అమ్మకూడదని ఈ మధ్య అందరూ నిర్ణయించిన విషయం దగ్గర నుంచి, చంద్రయ్యది మామూలు చావుకాదని రంగంలో చెప్పిన విషయం వరకు చాలానే వున్నాయయ్యా”

“మామూలు చావు కాదుంటే?”

“చంపేశారటండి”

” అంటే హత్య?”

“అదేనటండి! రంగంలో చెప్పారు”

” రంగమా? అదేమిట్రా?” సురేష్ వర్మకు దాని గురించి తెలియదు.

“రంగమంటే తెలియకపోవడమేమిటి?” మన వూర్లో ఎవరు చచ్చిపోయినా రంగానికి పోతారుకదా”

“నిజంగా నాకు తెలియదురా”

“అయితే వినండి” అంటూ ప్రారంభించాడు బాబు.

“చంద్రయ్య మీకు తెలుసుగా?” మధ్యలో బ్రేక్ వేసినట్టు కాసేపు ఆగాడు.

“చంద్రయ్య అంటే కాటన్ ముల్లులో పనిచేసేవాడు కథా?” అని అడిగాడు సురేష్ వర్మ.

” ఆ అతనే! ఈ మధ్య ఓ రోజు మిల్లు నుంచి తిరిగివస్తూ దారిలోనే చనిపోయాడు.”

” ఆ. అతనే!  ఈ మధ్య ఓరోజు మిల్లు నుంచి తిరిగివస్తూ దారిలోనే చనిపోయాడు.”

” ముండేమో సైకిల్ తో వస్తూ మధ్యలో గుండెల్లోనొప్పి వచ్చిందని , అలా కిందపడిపోయాడని ప్రాణం పోయిందని చెప్పాడు. రోడ్డు పక్కన ఆ సమయంలో ఓ పాప గేదెల్ని మేపుతూ వుంది. అమే ఈ కథంతా చెప్పింది. మొదట్లో అందరూ దీన్ని నమ్మారు కూడా. కర్మక్రియలు కూడా జరిగిపోయాయి. ఆ తరువాతే మొదలయ్యాయి గుసగుసలు.”

” గుసగుసలా?” అన్నాడు సురేష్.

“ఆ చంద్రయ్య భార్య జయలలిత వుంది కదా! అమె మీదే అందరి డౌట్. చంద్రయ్యకు బహు డబ్బుపిచ్చి. జీతాన్ని వడ్డీలకు తిప్పి, బాగానే సంపాదించాడు. వడ్డీ ఇస్తానంటే భార్యనైనా ఇచ్చేస్తాడని అనేవారు.

అంత లోభి ప్రపంచంలో వుండడనుకో. ఇలాంటివారితో ఏ భార్య అయినా మనస్పూర్తిగా కాపురం చేస్తుందా? అమె మీద చాలా అభాండాలున్నాయి. నిజమెంతో ఆ భగవంతుడికి తెలియాలి.

” తరువాత” అడిగాడు సురేష్ వర్మ.

” రంగం పెట్టెవాళ్ళు మన ప్రాంతంలో బుచ్చినాయుడు కండ్రికలో వున్నారు. తొలుత చంద్రయ్య అన్న గురవయ్య వెళ్ళి తన తమ్ముడి చావు మీద రంగం పెట్టాలన్నాడు. ఆ రంగం పెట్టే ఆయన పేరు వెంకటేశ్వర్లు. సరేనని ఆయన ఒప్పుకుని వారం రోజుల తరువాత కరెక్టుగా అదివారం రమ్మన్నాడు”

” అడిగిన రోజే చెప్పరన్నమాట” సందేహంగా అడిగాడు సురేష్.

“ఖాళీ వుండద్దూ! డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళడంతోనే చూస్తాడా? ఫలానా రోజు రమ్మంటాడు. గదా. లేదా టోకెన్ తీసుకుని వేచి చూడద్దూ. ఇదీ అంతే. ఆ ఏం చెబుతున్నాను?” అడిగాడు బాబు.

“అదేరా- అదివారం రమ్మన్నాడు.

“అదివారం ఉదయం అందరూ బయలుదేరారు. చంద్రయ్య తల్లి. తండ్రులు , గురవయ్య, ఆయన భార్య కళావతి. చంద్రయ్య చిన్నాన్న, పిన్నమ్మ, తమ్ముళ్ళు, వాళ్ళ భార్యలు మొత్తం పదిహేనుమంది దాకా తేలారు. గురవయ్యకు, నాకు స్నేహం గదా- నన్నూ రమ్మంటే నేనూ వాళ్ళతోపాటే వెళ్ళును.”

మధ్యహ్నానికి బుచ్చినాయుడు కండ్రికకు చేరాం. స్కూల్లో బస. ఎత్తుకెళ్ళిన పచ్చిపులునన్నం తిన్నాం. ఏం పనిలేదు గదా కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి.

నిద్రలేచాం. నేనూ , గురవయ్య రంగం చెప్పే వెంకటేశ్వర్లు దగ్గరికి వెళ్ళాం. పెద్ద బోదిల్లు. దినిచుట్టూ సొరపాదులు, గుమ్మడి పాదులు, ఊరికి దూరంగా బయలు ప్రదేశంలో మొత్తం పదిళ్ళు వున్నాయి. అందరూ ఒకే కులంవాళ్ళు. వెంకటేశ్వర్లు తప్ప మిగతవాళ్ళంతా వెదురుబుట్టలు అల్లుతారు అదే జీవనాధారం.

మేము వెళ్ళి మాతోపాటు తెచ్చిన అయిదు కేజీల బియ్యం, యాభై రూపాయలు దక్షిణా పెట్టాం.

క్వార్టర్ బాటిల్ చీఫ్ కి మరో ముఫ్పై రూపాయలు ఎగ్ స్ట్రా. వెంకటేశ్వర్లుకు ఓ అసిస్టెంట్ వున్నాడు. వాడికి చీఫ్ తో కలిసి నూర్రూపాయలు ఇచ్చాం.

The post వెన్నెల రాత్రి 2 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.

మల్లెపూలు వేసుకున్న పైటను ఎవరో ఆకతాయి లాగేసినట్టు  ఆ ప్రదేశమంతా సువాసనలు  చుట్టుమడుతున్నాయి.

అక్కడక్కడా  విసిరేసినట్టున్న పెంకుటిళ్లు భూదేవి తన పాదాలకు రాసుకున్న గోరింటాకు లతల్లా వున్నాయి. ఇళ్లమధ్య వున్న రహదారి వెన్నెల్లో వెండిపట్టీలా మెరుస్తోంది.

సురేష్ వర్మ మెల్లగా ఆ దారంట నడుస్తున్నాడు. క్ర్గీగంట పరిసరాల్ని గమనిస్తున్నాడు. ఆ వాకిట్లో నిలబడి వుందెవరు? జయంతనుకుంటా –  వెన్నెల్లో గోధుమ చేలమధ్యన నిలబడ్డట్టుంది ఆమెను చూస్తుంటే.

బాగా మరగకాచిన పాలరంగు ఆమెది. ఒడ్డూపొడుగుతో మగాడి కేదో సవాల్ విసిరినట్టుంటుంది.  అంత భారీమనిషితో  పడకటింట్లో యుద్దం  చేయడానికి ఆమె భర్త వెంకటేశ్వర్లు ఎంత కష్టపడుతున్నాడో? ఆత్మ విశ్వాసం కాబోలు రోజూ సాయంకాలమైతే కల్లుకొట్టు దగ్గరుంటాడు.

అయినా చదువు అంతంత మాత్రమే వచ్చిన వాడికి జేమ్స్ జాయిస్ యులిసిస్   గ్రంథం ఇచ్చినట్టు పిట్టలా వుండే వెంకటేశ్వర్లుకు జయంతితో పెళ్లేమిటి? అందుకే పెళ్లి చేసేప్పుడూ ముఖ్యంగా ఈడూ   జోడూ చూడాలనేది –

“దండాలండి” అన్నారెవరో.

“ఆఁ” అంటూ తలవూపాడు సురేష్ వర్మ.

నీ ఆరోగ్యం ఎలా వుంది అని అడగాలనిపించీ వూరకుండిపోయాను. పాపం రాముడికి సంవత్సరంనుంచీ ఏదో నరాల జబ్బు. నిద్ర లేచేటప్పటికి కాళ్లలోని నరాలన్నీ ఉబ్బిపోతాయి. డాక్టర్  దగ్గరికి వెళ్లి ఆ వ్యాధేమిటో కూడా తెల్సుకోలేని పేదరికం. అప్పుడెప్పుడో తన దగ్గరికొచ్చి  వెయ్యో రెండువేలో  తీసుకున్నట్టు గుర్తు.

పాపం – రోజూ కష్టపడ్డా  పూటకే గడవని స్థితి. మరి మందులకీ మాకులకీ ఎలా వస్తుంది? ఏ పనీ చేయని పెద్ద పెద్ద రైతులు జ్వరం వచ్చినా  త్రీస్టార్’ నర్సింగ్  హోమ్ లకి వెళతారు.

ఎంత దారుణం?

మార్క్స్ చాలా కరెక్టు. పనిచేసేవాడికి తిండి. గోర్బచేవ్ పెరిస్త్రోయికా సాక్షిగా మార్క్సిజమ్ కు దహనసంస్కారాలయిపోయాయి. ఇంకా ఎక్కడున్నాం మనం?

ఆ వస్తున్నది ఎవరు? పద్మ – భర్తనొదిలి పుట్టింటికి వచ్చేసిందని బాబు  చెప్పాడు. వాడి ద్వారానే విశేషాలు తెలిసేది. వాడే తనకి ఏకైక టీ. వీ. ఛానెల్. కళ్లకు కట్టినట్టు అన్నీ చెబుతుంటాడు. అయినా ఆ పిల్లేమిటి తనని చూసి అలా సిగ్గుపడింది. తన వయసెక్కడ? ఆ పిల్లవయసెక్కడ? తనకి ముప్పై – ఆ పిల్లకంటే బహుశా పద్దెనిమిది  వుంటాయోమో ఆ పిల్ల తత్వమే అంతేనని బాబూ చెప్పాడు.

మగాడైతే చాలు అన్నట్టు ప్రవర్తిస్తుందట. కారణం ఏమైవుంటుంది? కొందరంతే – సంసారం చట్రంలో ఇమడలేరు. హార్మోన్ల సమతుల్యం  లోపమా? లేకుంటే డాన్ జ్యూక్ లాంటి మనస్తత్వమా? తన స్త్రీతనాన్ని  ఎప్పటికప్పుడు  లోకానికి   చాటటానికి  వచ్చిన మగాడితో రాత్రయితే ఏ గడ్డి  వానము చాటునో, ఏ కాశి రాయిమీదనో – ఆ ఐదునిముషాలు మనసులో  కాకరపువ్వొత్తుల్ని  వెలిగించుకుంటుంది కాబోలు. ఏమో –  లోగుట్టు పైనున్న ఫ్రాయిడ్ కెరుక. సాయంకాలమయితే చాలు  పెళ్లికూతురిలా తయారయి పోతుంది.

తనెప్పుడు చూసినా ఫుల్ మేకప్ లో కనిపించేది.  దట్టంగా,  మసక చీకట్లో అయినా తెల్లగా తెలిసేటట్టు పౌడర్ రాసుకుంటుంది. చీకట్లతో పోటీపడే  విధంగా కాటుక రాసుకుంటుంది. నుదుటను గుండ్రటి  ఎర్రటి  స్టిక్కర్ – తలలో లూజుగా కిందకు వదిలేసిన మల్లెపూల దండ – వేళ కాగానే ‘భోజనం తయార్’ అన్న బోర్డును హోటల్ వాళ్లు వీధిలో పెట్టినట్టు – ఆమెను చూసినప్పుడంతా ఆ బోర్డే గుర్తుకొచ్చేది తనకు.

“బాబయ్యా! టైమెంతయిందయ్యా?”

సురేష్ వర్మ ఇ లోకంలోకి జారిపడ్డాడు.ఎవరో ఈ ఊరు మనిషి కాడు- పరాయి ఊరు.

టైమ్ చూసి చెప్పాడు – “ఎనిమిదిన్నర.”

ఆ మనిషి వెళ్లిపోయాడు.

సురేష్ వర్మ తిరిగి బయల్దేరాడు.

అబ్బ ఏమిటంత వెలుగు? కృష్ణారెడ్డి ఇంటి వరండాలో  బల్బు కరెంటునంతా తాగి బలిసినట్టుంది. వెన్నెలంతా  మేసి ఏరు నిదురోయింది అన్నది మనసులో ఇంకిపోవడంవల్ల ఇలా అనుకున్నానా? ఏమో ఈ ఆలోచనాస్రవంతికి ఏది మూలం?  ఏదికాదు? ఎప్పుడు దేనిమీద మనసు పోతుంది? బోర్ ఎందుకు కొడుతుంది?

ఒక్కోసారి ఎందుకంత ఉత్సాహంగా? మరొక్కప్పుడు ఎందుకంత దిగులుగా? ఏదీ అర్దంకాదు సాల్వకార్ డాలీ చిత్రంలాగా, ఏదీ ఒక పట్టాన బోధపడదు. అంతా తికమకే – మకతికే.

కృష్ణారెడ్డి పరమ భక్తుడు. అంత దరిద్రంలో కూడా పూజలకీ, పునస్కారాలకీ లోటు రానివ్వడు. దేవుడు వున్నాడని చెబితే చాలదు. ఆ దేవుడు మెచ్చుకునే  విధంగా ప్రవర్తించాలని కందుకూరి  వీరేశలింగం కాబోలు అన్నాడు. ఇప్పుడవన్నీ  తిరగబడిపోతున్నాయి. కొంతమంది సుఖం కోసం కోట్లమంది కష్టాలు పడుతున్నారు. వోల్టేర్ నుంచి  మహా మేధావులంతా చెప్పింది అదేకదా.

కృష్ణారెడ్డి పక్కనున్నది ఎవరూ? వసంత –  దామోదరరెడ్డి భార్య. రాత్రయినా  పగలయినా ఎప్పుడూ బంగారాన్ని  ఒంటి్నిండా దిగేసుకుని  కనపడుతుంది. నగల పిచ్చేమో – మెడనుంచి  పాదాలవరకు బంగారునగలే. అవన్నీ విప్పేలోపే దామోదర్  రెడ్డి  చల్లబడిపోతాడేమో.

అంతేకదా – శరీరాన్ని తాకుతూ నగలని విప్పడం అంటే తమాషానా? ఉద్రేకం వేళ్లకొసల్లో చిట్లి చల్లబడిపోదూ – దామోదర్ రెడ్డి ఎలా భరిస్తున్నాడో ఏమోగాని  తనకైతే నగలన్నీ  వేసుకున్న స్త్రీలు నచ్చరుగాక  నచ్చరు. తనకి స్త్రీ ఎంత సింపుల్ గా వుంటే తనకు అంత ఇష్టం కలుగుతుంది.

తను శాలీనుడు కాబోలు –  మరి సుగాత్రి ఎవరు? కళాపుర్ణోదయంలో  శాలీనుడికి స్త్రీలలో అలంకారాలు, ఆడంబరాలు, డంబాలు నచ్చవు. అతడి భార్య సుగాత్రి.  ఆమెకి  అలంకారాలమీద ఓ వీసమెత్తు మోజు.

అందుకనే అతనికి భార్యకంటే ఇష్టం వుండదు.  సహజసిద్దంగా వున్నదానిని ప్రేమిస్తాడతను.

ఓ రోజు సుగాత్రి తోటలో వుంటుంది. వర్షానికి తడవడంవల్ల  అలంకారాలంతా మాసిపోయి సహజ సౌందర్యంతో మెరిసిపోతూ వుంటుంది.  ఆ క్షణంలో ఆమెను చూసిన శాలీనుడు  మరులుకొంటాడు. భార్యను కౌగిలించుకుంటాడు – ఎంత మంచి కథ.

మిఠాయికొట్టులో అన్నీ తీపిపదార్దాలే వుంటాయి. వాటిలో వెరైటీ లుంటాయిగానీ అన్నీ స్వీట్లే. అట్లానే ప్రబంధాలు కూడా మిఠాయికొట్లు లాంటివి. కామన్ అయినది శృంగారం. కథలు వేరైనా శృంగారం ఒకటే.  వరూధినీ ప్రవరాఖ్యం నుంచి అన్నీ శృంగారప్రధానమే. ఎవరో  తన దగ్గరికి వస్తున్నట్టు అన్పించడంతో సురేష్ కళ్లు మరింత సాగదీశాడు. వస్తోంది అతని దగ్గిర పనిచేసే బాబు. “ఏమిట్రా? నా కోసమేనా?”

“ఆఁ అయ్యోరొచ్చాడు – మీకోసం  చూస్తున్నాడు.”

“నాకోసం ఎందుకురా – మామూలుగా చేసే తతంగం అంతా పూర్తి చేసేయమని చెప్పు.”

“మీరు రావాల్సిందేనంట.”

బాబు ముందుకు వెళుతుంటే అతనూ వెనకే అడుగులేశాడు. అప్పటి  వరకు  గోలగోలగా వున్న ఆ ప్రాంతం అతన్ని చూడగానే  కాస్తంత సద్దుమణిగింది.

“పూజ ప్రారంభిస్తాను” అయ్యవారు వినయవిధేయతలతో అడిగాడు. “ఆఁ ఒక్కమాట” అంటూ వెళుతున్న ఆయన్ని పిలిచాడు సురేష్ వర్మ.

” చెప్పండి.”

“పూజ పూర్తికావాలంటే ఎంతసేపు పడుతుంది?”

“సుమారు గంట”

“అంత సేపొద్దు – పూజ మొత్తం ఓ అరగంటలో ముగించెయ్ – దక్షిణ రెట్టింపు ఇస్తాను” అన్నాడు.

అయ్యవారి ముఖంలో ఆనందం చిమ్మింది.

“అలాగే – మీరు కోరినట్టే.”

అయ్యవారు గదిలోపలికి వెళ్లాడు.

అంతలో సురేష్ కూర్చోవడానికి ఎదురింట్లోంచి  ఓ ప్లాస్టిక్ కుర్చీ తెచ్చి వేశాడు బాబు. పందిట్లో  ఓ మూలకు దాన్ని జరిపించి, కూర్చున్నాడు సురేష్ వర్మ.

ఆ రోజు శ్రీరామనవమి. దేవుళ్లూ, దెయ్యాల మీద నమ్మకం లేకపోయినా అతను గత ఐదేళ్ళనుంచి ఈ వేడుకను జరిపిస్తున్నాడు.

వేసవికాలం ఊరుఊరంతా నవమిరోజున గుడి దగ్గరికి రావడం – వెన్నెల్లో అందరూ కలిసి ఆనందంగా గడపడం, చివరికిగుగ్గుళ్లు పెట్టించుకుని తింటూ యింటికెళ్లడం, యివన్నీ బావుంటాయి గనుకే అతనూ తాత ముత్తాతల నుంచి వస్తున్న నవమి ఉత్సవాలను జరిపిస్తున్నాడు.

మొదటిరోజు ఉభయదాత అతనే. ఆ రోజు  దేవుడి అలంకరణ మొదలుకొని గుగ్గుళ్లు, పందారం  వరకు ఖర్చంతా అతని కుటుంబానిదే.  మొత్తం పద్నాలుగు రోజులు నవమి ఉత్సవాలు వైభవంగా జరుగుతాయి.  చివరి రోజు దేవుడి ఊరేగింపు. రోజుకొకరు ఉభయదాత.

తొలిరోజు ఉత్సవం తనది కాబట్టి సురేష్ వర్మ దేవాలయ పరిసరాలన్నిట్నీ శుభ్రంచేయించాడు. గుడికి వెల్ల చేయించాడు. పోయిన బల్బుల స్థానే కొత్తవి ఏర్పాటు చేశాడు. టేప్ రికార్డర్, స్పీకర్లనూ రిపేరు చేయించాడు.

కొత్తకొత్తగా కన్పిస్తున్న  ఆ దేవాలయం  వెన్నెల్లో దంతంతో చేసిన  రథంలా వుంది. అందులోని  శ్రీరాముడు రథంలో ఊరేగుతున్న రాజకుమారుడిలా వున్నాడు.

తొలిరోజు కాబట్టి ఊర్లోని జనం బాగానే  వస్తున్నారు. పోగాపోగా గుగ్గుళ్ల పందారానికి తప్ప ముందు జరిగే భజనలకి ఒక్కరు కూడా రారు.  ప్రసాదం పెడుతున్నారని  తెలిసినప్పుడే పరుగు పరుగున  దూకుతారు.

అందులోనూ తొలి ఉభయం  సురేష్ వర్మది. కాబట్టి, వెళ్లకుంటే  బావుండదన్న ఉద్దేశ్యంతో కూడా అందరూ విధిగా దేవాలయం దగ్గరికి వస్తున్నారు.

ప్రస్తుతానికి సురేష్ వర్మ, కుటుంబం ఆర్దికంగా వెనకపడినప్పటికీ పేరు ప్రతిష్టల్లో మాత్రం ఆ మండలంలో  నెంబర్ వన్.  అతని తాత సుబ్బరాయవర్మ. అప్పట్లోనే  కుబేరుడు.  ఆ తర్వాత  అతని కొడుకు నారాయణవర్మ స్వాతంత్ర్య సమరంలో ప్రముఖపాత్ర  వహించాడు. స్వంత ఆస్థుల్ని   సైతం ధారబోశాడు.

ఆ తర్వాత కూడా ఆయన నీతి నియమాలకి కట్టుబడ్డాడుగానీ ఆస్థుల్ని సంపాదించడానికి కాదు.

ఆయనకి ముగ్గురు పిల్లలు. పెద్దవాళ్లు ఇద్దరూ కూతుర్లు, మూడో వాడు సురేష్ అమ్మాయిలకి పెళ్ళిళ్ళు చేయడానికి చాలా ఆస్థుల్నే అమ్మాల్సి వచ్చింది. అయినా ఇప్పటికీ ఆ ఊర్లో భూస్వాములు వాళ్లే.

అయితే భూములే ఆధారం కావడంవల్ల  ఆదాయం పెద్దగా రాదు. భూములున్నాయన్న మాటేగాని వాటివల్ల పొంగిపొర్లిపోయే రాబడి మాత్రం లేదు. సురేష్ వర్మకు వ్యవసాయమంటే ఇష్టం. యూనివర్శిటీలో ఎమ్. ఏ. చదివాక యింటికొచ్చి వ్యవసాయం చూసుకునేవాడు.

“వాడొక్కడు. ఉద్యోగం సద్యోగం అంటూ వాడ్ని నా కళ్ల ముందునుంచి మాయంచేయకండి” అని అతని తల్లి అనసూయమ్మ కూడా వంతపాడడంతో నారాయణవర్మ కూడా మరోమాట చెప్పలేకపోయాడు.

తన అక్కయ్యల పెళ్లిళ్లు చేయడం దగ్గర్నుంచి రోజువారీ వ్యవసాయం పనుల వరకు నారాయణ వర్మకి సురేష్ చేదోడు వాదోడుగా వుండేవాడు.

అయిదేళ్ళక్రితం ఆయన కాలం చేశాక మొత్తం భారమంతా సురేష్ వర్మపైనే పడింది. అతను నిజంగానే చాలా డిఫరెంట్ మనిషి. అప్పటి తన సహచరుల్లాగా బోళామనిషి కాదు. ఏదైనాసరే గాఢంగా కోరుకునే వ్యక్తి. పైపై మెరుగులు కాక లోతుల్ని తరచిచూసేవాడు.

కాబట్టి ఏ విషయంలోనైనా అతని అభిప్రాయాలూ, అభిరుచులూ విభిన్నంగా వుండేవి.

తండ్రిపోయిన తరువాత అప్పులన్నిటినీ తీర్చెయ్యడం లక్ష్యంగా పెట్టుకున్నాడు. అక్కయ్యల పెళ్ళిళ్ళ నిమిత్తం చాలనే, ఖర్చయింది.’మోసం  – దగాలేని వృత్తి వ్యవసాయం ఒక్కటే అనిపించింది’ అని వ్యవసాయం ప్రారంభించాడు. తండ్రి అమ్మెయ్యగా మిగిలింది అప్పటికి దాదాపు ముప్పై ఎకరాలు. అదిగాక ఐదెకరాల మామిడితోటుంది. ఆ ముప్పై ఎకరాల్లో రకానికి ఒకటిచొప్పున పంటలు వేయడం ప్రారంభించాడు. కూరగాయల తోటలు, పూలతోటల్ని వేశాడు.

మొదటి మూడు సంవత్సరాలకే అప్పులన్నీ తీర్చేశాడు. ఇక ఆ తరువాత వచ్చే రాబడినంతా  భూముల అభివృద్దికి ఖర్చు పెట్టాడు. కష్టాల్లో వున్నవాళ్లకి వీలైనంతగా సహాయం చేస్తుంటాడు. అందుకే ఆ వూర్లో అతనికి మంచి పేరుంది. ఆ పల్లెటూరికి రెండు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఓ టౌన్ వుంది. రోజూ సాయంకాలం బాబును తీసుకుని టౌన్ కి వెళుతూంటాడు.

అతనికి ఇష్టమైనవి రెండే విషయాలు. ఒకటి చదవటం,  రెండు సిగరెట్లు కాల్చడం. టౌన్ కి వెళ్ళి కొత్తగా వచ్చిన మ్యాగజైన్లు, నవలలు కొనుక్కుని తిరిగి వస్తూంటాడు.

తీరిక దొరికినప్పుడు పుస్తకం పట్టుకుని చదవటం తప్ప మరొకటి చేయడు.

అనసూయమ్మ  కొడుకు ప్రయోకత్వాన్ని చూసి తనలో తనే మురిసిపోతుంటుంది. ముప్పై ఏళ్లొచ్చినా అతను ఇంకా పెళ్ళి చేసుకోలేదన్న బాధ తప్ప, కొడుకు మీద ఆమెకు ఎటువంటి అసంతృప్తి లేదు.

“చేసుకుంటానులేవే – ఏ అమ్మాయిని చూసినా యింత వరకు పెళ్ళి చేసుకోవాలన్న ఆలోచన కలగలేదు. నేనేం చేయను చెప్పు” అని అతను తల్లికి సర్దిచెపుతుంటాడు.

నిజంగానే అతన్ని స్పందనకు గురిచేసే అమ్మాయి ఎక్కడా ఇంతవరకు తారసపడలేదు.

అయ్యవారు పూజ అంతా అయిన తర్వాత చివరగా మంగళ హారతి పట్టుకొచ్చాడు.

“టైమ్ తొమ్మిదయింది. మరి గుగ్గుళ్ళు పందారం ప్రారంభించమంటారా?”బాబు తన అయ్యవారి ముందు వినయంగా వంగి అన్నాడు.

“అప్పుడేనా.. భజన చేయనివ్వండి” సుబ్బారావు అక్కడికి వస్తూ అన్నాడు. ఆయనవైపు చూస్తూ  పలకరింపుగా నవ్వి “భజనచేసే ఆ అయిదుమందీ అలిసిపోయినట్టున్నారు” అన్నాడు సురేష్ వర్మ.

“మీ ఉభయం కాబట్టి ఆ అయిదుమందయినా భజన చేస్తున్నారు. రేపట్నుంచీ చూడండి గుగ్గుళ్ళను తప్ప ఒక్కరు  రారు” అని ఆపి  ఆ తరువాత తను గడిపిన పాత రోజుల్ని  గుర్తుకుతెచ్చుకుంటూ “మా కాలంలో  అయితే శ్రీరామనవమి ఉత్సవాలంటే  పండగస్థాయిలో జరిగేవి. భజన  ఏ అర్దరాత్రో ముగిసేది. ఇప్పుడు చూస్తున్నారు కదా భజనకన్నా ముఖ్యం చాలా విషయాలయిపోయాయి” అంటూ నిట్టూర్చాడు సుబ్బారావు.

“పెట్టమను – అంతా ప్రారంభమయ్యేసరికి ఎలా లేదన్నా మరో  అరగంట పడుతుంది.”

అయ్యగారి ఆజ్ఞ కావటంతో ఆ ముక్కను గుడి ఆలనాపాలనా చూసే కాంతమ్మతో చెప్పాడు బాబు.

“అప్పుడేనా! సరేలే – ఈ ఊరు ఈ జన్మకు బాగుపడదు” అని శపించి, మరోసారి గుడిని ఊడ్చడంలో నిమగ్నమైంది. ఆమెది వింత మనస్తత్వం. ఎప్పుడూ మడిగట్టుకుని వున్నట్టు మనుషుల్ని,  ముఖ్యంగా మగవాళ్లని చూస్తే దూరం దూరంగా జరుగుతుంటుంది.

ఆమెది ఏవూరో ఏవాడో తెలియదు. ఏభై యేళ్లుంటాయి. సరయిన తిండి లేకపోవడంవల్ల కాబోలు ఆ వయసుకే ముసల్దానిలా కనిపిస్తుంది.

గుగ్గుళ్లు పందారం పెట్టడానికి అనువైనవాళ్లు ఎవరున్నారా అని చూస్తున్నాడు బాబు. గుగ్గుళ్ళు పందారం పెట్టాలంటే కూడా దానికీ స్పెషలిస్టులు కావాలి. ప్రతిఏటా  ప్రతిఒక్కరి ఉభయానికి ప్రసాదం పంచే పరంధామయ్య ఈమధ్యే కాలం చేశాడు. దాంతో కొత్తవాళ్లని వెతుక్కోవావల్సి వస్తోంది. నారయుడ్ని పందారం పెట్టడానికి పిలుద్దామని అటు వెళ్లాడు బాబు.

పూజ అయిపోవడంతో అయ్యవారు సురేష్ దగ్గరికి వచ్చాడు. ఆయనకు ఇవ్వాల్సిన దక్షిణ ఇచ్చి పంపించేశాడు. ఇంకా ఎందుకు గుగ్గుళ్లు పందారం ప్రారంభించలేదో కనుక్కోవడానికి కుర్చీలోంచి లేచి గుడి మెట్ల దగ్గరికి వచ్చాడు. నారాయుడు ఓ పళ్లెం ఎత్తుకుని పందారం ప్రారంభించాడు.

ఇక మనం ఉండక్కర్లేదనుకుని  ఇంటికి బయల్దేరబోతూ పందిట్లో గందరగోళంగా వుంటే చూపు  అటువేపు తిప్పాడు సురేష్ వర్మ.

పిల్లలు నారాయుడి మీద పడిపోతున్నారు. జనం గుంపులు గుంపులుగా వస్తున్నారు. రద్దీ ఎక్కువైంది. నారాయుడు తట్టుకోలేకపోతున్నాడు.  అప్పటికీ తన శక్తిమేర ఎవరు పెట్టించుకున్నారో లేదో చూస్తూ   పెడుతున్నాడు. జనాన్నంతా  పరిశీలిస్తున్న సురేష్ వర్మ ఓ దగ్గర ఠక్కున ఆగిపోయాడు.  విస్మయం లాంటిది ఒంటినంతా  జిలకొట్టినట్లయిపోయాడు. అటు నుంచి చూపు మరల్చుకోలేకపోయాడు.

బావిగట్టును ఆనుకుని వున్న ఓ స్త్రీ అతన్ని అలాగేకట్టిపడేసింది. ఆమెను ఇంతకు ముందెన్నడూ చూళ్ళేదు.

వెన్నెల్లో ఆమె అచ్చు  కాళిదాసు శకుంతలలా  లేదు. మను చరిత్ర వరూధిని అంతకంటే కాదు. పోనీ వసు చరిత్ర గిరిక, విజయ విలాసంలోని ఉలూచి అంతకన్నా కాదు. వీళ్లందర్నీ కలిపి ఓ స్త్రీని చేస్తే ఎలా వుంటుందో అలా వుంది ఆమె. అందం,  అంత హుందాతనం,  అంత విలాసం  ఒక్కరిలో వుండడం  అసంభవం.

ఆమె ప్రసదానికి కాకుండా ఏదో పంజరంలోంచి తప్పించుకుని  జనం మధ్యలోకి  వచ్చినట్టు ఆ పరిసరాల్ని చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తోంది.  తల తిప్పుకోలేక పోతున్నాడు సురేష్ వర్మ. ఆమెకి  పాతికేళ్ల పైమాటే. సువాసన బరువుకి విచ్చుకున్న మొగలిపువ్వులా వుంది. చామనఛాయ ఆమె అందానికి మరింత ఆకర్షణ ఇచ్చిందేతప్ప రంగు తక్కువున్న భావనను కలగనివ్వడంలేదు.

చాలా దూరానికైనా విశాలంగా కన్పిస్తున్న కళ్లు, అంత పెద్దముఖం లోనూ కొట్టొచ్చినట్టూ కన్పిస్తున్న ముక్కు, మసకవెన్నెల్లో కూడా ఎర్రషేడ్ ను ప్రతిఫలిస్తున్న పెదవులు, మనిషి భారీగా వున్నా తమ ఉనికిని తెలియజేయటానికే మరింత బరువుగా, బలంగా ఎదిగిన పొంగులు, బావిగట్టు నీడలో అదృశ్యమైపోయిన నడుము –

అతను కళ్లార్పకుండా మరిచిపోయాడు.

నీలంపూవులున్న తెల్లటి కాటన్ చీరలో దృశ్యాదృశ్యంగా కన్పిస్తున్న బొడ్డుకూడా అదోరకం కొత్తపువ్వులా వుంది. ఆమెది ఈ లోకంకాదు. “ఆమె నివాసమ్ము తొలుత గంధర్వలోక మధుర సుషమా సుధాగానమంజు వాటి” అనిపించింది అతనికి. ఆమెమీదే మొహం పెంచుకుని ఆమె కోసమే బ్రతుకై కృష్ణశాస్త్రి అన్నట్లు  ‘సగము వాడి విరహతోరణమ్మునై’ కృశించిపోవాలనిపించింది.

ఆమెను మరింత దగ్గరగా చూడాలనిపించి అతను అటువేపు కదిలాడు. జనమంతా గుగ్గుళ్ల మీద పడ్డారు తప్ప అతన్ని ఎవరూ గమనించడం లేదు.

అతను గుడి ముందు వేసున్న పందిట్లోంచి నడిచి, ఎర్రగన్నేరు చెట్లకు  చుట్టుకుని  మాధవయ్య ఇంటి పెరట్లో వున్న సన్నజాజుల చెట్టుకింద కెళ్లి నిలుచున్నాడు.  గాలి తన సహస్ర చేతుల్తో సన్నజాజుల్ని  చెరబట్టినట్టు గుప్పున వాసనలు చుట్టుముట్టాయి.

ఇప్పుడామె మరింత స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది.

ఆమె దగ్గరగావెళ్లి ‘ఆరిపేయవే వెన్నెల దీపాన్ని’ అని చెప్పాలన్న గాఢమైన కోరిక అతనికి కలిగింది. ఆమె అందం, ఆకర్షణ అతనిలో మోహావేశాన్ని కలిగించాయి. ఆ క్షణంలో అందరూ ఠక్కున అదృశ్యమైపోయి తను మాత్రమే ఆమెలో లీనమైపోవాలన్నంత బలంగా కౌగిలించుకోవాలనిపించింది.

“ఏమిటయ్యా సురేషూ –  అలా చూస్తున్నావ్ – ఎవర్ని?” అతను తల తిప్పి పక్కకి చూశాడు. తన తత్తరపాటునంతా కప్పి పుచ్చుకోవడానికి నవ్వును ముఖమంతా పూసుకున్నాడు. దొంగను పట్టుకున్నట్లు నవ్వుతోంది చింతామణి.

ఆమె అతని పక్కగా వచ్చి “ఆ జామచెట్టు దగ్గర నిలుచున్న ఆమెనా చూస్తోంది. అంతగా ఆకర్షించిందా నిన్ను” అంది బావిగట్టువైపే చూస్తూ.

చింతామణితో అబద్దం చెప్పడం కష్టం. అరవయ్యేళ్ల వయసులో జీవితాన్ని కాచివడబోసిన ఆమె అంటే ఊరికంతకీ భయమే.

ఎటువంటి వ్యక్తినయినా క్షణకాలంలో అంచనావేసే తెలివితేటలూ, అవతల వ్యక్తిని తన బుట్టలో వేసుకునే వాక్చాతుర్యం , ఎక్కడా చిక్కుకు పోని లౌక్యం. ఎవరికైనా  సహాయం చేసే ఆమె గుణాలు. అందుకే అందరికీ ఆమె అంటే భయమూ భక్తీ వున్నాయి.

సురేష్ వర్మను సైతం ఏకవచనంతో సంబోధించి అంత క్లోజ్ గా మాట్లాడే ధైర్యం ఆమెకు తప్ప,  ఆ ఊర్లో  మరెవ్వరికీ లేదు తను చూస్తున్నది ఎవర్నే అంత కరెక్టుగా కనిపెట్టేసేటప్పటికి అతను ఖంగుతిన్నాడు. ఆ సమయంలో ఏం చెప్పాలో నోట మాట రాలేదు.

“వాలుచూపుకో, వలపు మాటకో ఒళ్లోవచ్చి వాలిపోవడానికి ఆమె కన్నెపిల్లేంకాదు. వివాహిత – మరొకరి భార్య” అంది నవ్వుతూనే హెచ్చరిస్తున్న ధోరణిలో.

“పెళ్లయిందా?” నమ్మశక్యంగాలేక మరోసారి అడిగాడు సురేష్ వర్మ.

“ఆ. మూడేళ్ళయింది పెళ్లి జరిగి – మనూరికి కొత్త.”

The post వెన్నెల రాత్రి 1 appeared first on Telugu sex stories Comics - rebus-dm.ru.